Συχνά, η ζωή μας είναι τόσο δύσκολη που η επιβίωση μας φαίνεται αδύνατη  . Σε κάτι τέτοιες στιγμές, πιστεύουμε, ότι είμαστε οι πιο  άτυχοι άνθρωποι στον κόσμο. Σε αυτές τις ώρες καλό είναι να  σταματάμε την ενδοσκόπηση και να επικεντρώνουμε την προσοχή μας στους άλλους. Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά είναι σε δεινότερη θέση και υπομένουν  τις δυσκολίες,  με ένα αίσθημα  υπερηφάνειας.

” Γνώρισα ένα νεαρό  από το Ντόνετσκ, ο οποίος δεν εγκατέλειψε την πατρίδα του. Έζησε όλη του τη ζωή στο Ντόνετσκ, εργάστηκε για μια κατασκευαστική εταιρεία και αφιέρωσε τον εαυτό του στη δουλειά, την οικογένεια και στο παιδί του. Όπλα  τα μάτια του δεν είχαν δει ποτέ. Ένα κανονικό πεπρωμένο, ένας κανονικός άνθρωπος.  Αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια γι ‘αυτόν…”

”Ήρθε ο πόλεμος. Ειρηνική ζωή δεν υπήρχε. Ο νεαρός άνδρας αποφάσισε να κάνει το καθήκον του  προς την πατρίδα. Πατρίδα του αδιαπράγματευτη, είναι το Ντόνετσκ. Ποτέ δεν είχε μυρίσει το μπαρούτι, και όμως έφτασε  στο σημείο να ζητήσει  από την πολιτοφυλακή να ενταχθεί στις μονάδες των υπερασπιστών του Donbass. Πέρασε με ταχείς ρυθμούς τη βασική στρατιωτική εκπαίδευση και μπήκε στη μάχη. Είχε την πρώτη εμπειρία της μάχης.

Με  θάρρος ρίχθηκε με τα άλλα αδέλφια του  στον αγώνα. Κάποιοι  σύντροφοί του αντιμετώπισαν σοβαρό πρόβλημα. Έπρεπε  να τους βοηθήσουν, αλλιώς θα σκοτώνονταν όλοι . Η αδελφότητα των Κοζάκων  δεν θα μπορούσε να απογοητεύσει τους συναδέλφους τους στρατιώτες . Κινήθηκαν προς τις θέσεις τους και έπεσαν σε ενέδρα. Ένα άμεσο χτύπημα από πυροβολικό τεθωρακισμένου. Οι περισσότεροι σκοτώθηκαν. Ένας στρατιώτης τραυματίσθηκε σοβαρά  στα πόδια .”

Αυτός είναι ο 31 χρονος άνδρας,  που έμεινε  με ειδικές ανάγκες για όλη του τη ζωή. Και όταν τον είδα αναρωτήθηκα τι είναι χειρότερο, να πέθαινε ή να συνέχιζε να ζει. Νομίζω μάλιστα ότι αυτές οι σκέψεις θα τον επισκέφθηκαν κάποιες  φορές.

Στη συνέχεια, υπήρξε μια μακρά περίοδος θεραπείας σε νοσοκομεία του Ντόνετσκ, τότε δεν υπήρχε η δυνατότητα διακομιδής στη Ρωσία. Η θεραπεία ήταν εντελώς δωρεάν. Ορθοπεδικές προθέσεις, φάρμακα, ιατρικές υπηρεσίες προσωπικού -όλα δωρεάν.

Δεν ξέρω πώς αυτός ο άνθρωπος κρατιέται άκαμπτος. Τέτοια αντίσταση δεν μπορώ παρά  να την ζηλέψω.

Τώρα μαθαίνει να περπατάει και πάλι, αλλά με τεχνητά μέλη. Και δεν είναι μόνο αυτό. Είχε ήδη ζητήσει από την πολιτοφυλακή να πάρει πάλι ! Ο καθένας καταλαβαίνει ότι δεν θα μπορεί να αγωνίζεται με την ειδικότητα του μάχιμου, αλλά ο ίδιος δεν αντέχει να παραμένει αμέτοχος σε ό,τι συμβαίνει . Δεν είναι όπως ήταν πριν, αλλά παραμένι ο ίδιος  άνθρωπος.
Δεν είναι θυμωμένος , ούτε κατηγορεί τη μοίρα του για μια τέτοια ζωή. Παραμένει  καλός, φωτεινός, σεμνός και ειλικρινής. Το πνεύμα του και το ηθικό του δεν έπεσαν, αν και υπέφερε πολύ. Δύσκολο να φανταστεί κανείς ό,τι είδε και το πως επέζησε.

Αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονται ήρωες. Τώρα αυτή η λέξη είναι ήδη τετριμμένη και ίσως χάσει την αξία της. Αλλά νομίζω ότι σε αυτόν τον άνδρα  αξίζουν όλες οι τιμητικές διακρίσεις και οι τίτλοι: για την ανδρεία, για την τιμή, για την πίστη του, για την αξιοπρέπειά του. Όλα αυτά τα είδα στο πρόσωπό του.
Το κωδικό του όνομά  είναι ”η εβδόμη.”

”Να το θυμάσαι, οι  Ήρωες μοιάζουν”,  αφηγείται η Ντόρα Γκριγκόριοβκα.

dimpenews.com