Μετά από περίπου 1000 χρόνια από το σχίσμα του 1054 που έκοψε στα 2 τον χριστιανισμό ο επικεφαλής της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας συνάντησε τον πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών σε ουδέτερο έδαφος σε μια αίθουσα του αεροδρομίου στην Αβάνα στην Κούβα την Παρασκευή 12.2.16.Μια ιστορική συνάντηση την χαρακτήρισε ο τύπος.Αλλεπάληλα φιλιά,φιλοφρονήσεις και υπόσχεση για συνδιαλλαγή αλληλουποστήριξη κλπ.« Τελικά βλεπόμαστε! είμαστε αδέρφια », τόνισε ο πάπας François στον Cyrille. «Είναι φανερό ότι αυτή είναι η θέληση του Θεού.Ναι τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα τώρα», του απάντησε ο ρώσος πατριάρχης που την προηγούμενη είχε φθάσει στο νησί για μια επίσκεψη.Οι 2 συναντήθηκαν στη συνέχεια για 2 ωρες όπως προέβλεπε το πρόγραμμα.
Παρουσία του κουβανού προέδρου Raul Castro, υπέγραψαν μια κοινή δήλωση που την προετοίμαζαν για μήνες.Αυτή εμπεριέχει ένα κάλεσμα για υπεράσπιση των χριστιανών στην Ανατολή. « Καλούμε τη διεθνή κοινότητα σε επείγουσες δράσεις για να εμποδίσει το συνεχιζόμενο εκτοπισμό των χριστιανών της Εγγύς Ανατολής και να βάλει ένα τέλος στην τρομοκρατία με τη βοήθεια κοινών συντονισμένων δράσεων σύμπραξης ».(…) Στη Συρία και στο Ιράκ η βία εξόντωσε χιλιάδες ζωές αφήνοντας εκατομύρια άτομα χωρίς πόρους και στέγη”.
Ο πατριάρχης Μόσχας που υποστήριξε ένθερμα την επέμβαση των ρωσικών δυνάμεων κατά της τρομοκρατίας στη Συρία δεν σταμάτησε να τονίζει οτι « η γενοκτονία των χριστιανών της Μ Ανατολής,Β και Κ Αφρικής» και « υπό αυτές τις προυποθέσεις όλος ο κόσμος κατανοεί ότι πρέπει να υποστηρίξουμε οι μεν τους δε».Από την πλευρά του ο François είναι πεπεισμένος ότι η συμφιλίωση με Μόσχα είναι απαραίτητη για τη δράση στη Μ Ανατολή. « Η Ρωσία μπορεί να δώσει πολλά» για την ειρήνη δήλωσε πρόσφατα ενώ δέχθηκε 2 φορές τον Vladimir Poutine,από την αρχή του ποντιφικάτου του .
Όσο για την Ουκρανία που υπήρξε σημείο τριβής στις σχέσεις των 2 εκκλησιών στην κοινή διακήρυξη αναφέρεται ότι « ορθόδοξοι και ελληνοκαθολικοί οφείλουν να συμφιλιωθούν και να βρουν αποδεκτές μορφές συνύπαρξης. Καλούμε τις εκκλησίες μας στην Ουκρανία να οδηγηθούν σε μια κοινωνική συνθήκη ειρήνης και να απέχουν από τη σύγκρουση και να μην υποστηρίξουν μια περαιτέρω ανάπτυξη της διαμάχης.» «Δεν είμαστε ανταγωνιστές αλλά αδερφοί .Δεν μπορούμε επομένως να χρησιμοποιούμε αθέμιτα μέσα για να ωθούμε τους πιστούς να περνούν από την μια εκκλησία στην άλλη. »
«Μακριά από τις παλιές διαμάχες της αρχαίας εποχής », όπως αναφέρεται στην κοινή διακήρυξη οι 2 συναντήθηκαν και ελπίζουν ότι αυτό θα ευνοήσει την « επαναγκατάσταση αυτής της ηθελημένης από το Θεό ενότητας ».
Σε κοινωνικής φύσης ζητήματα ο κείμενο αναφέρεται στην υπεράσπιση του γάμου και του θεσμού της οικογένειας και στο σεβασμό του αναφαίρετου δικαιώματος στη ζωή ως προς την έκτρωση.Εντέλονται στην Ευρώπη «να παραμείνει πιστή στις χριστιανικές της ρίζες » και ζητούν από τους χριστιανούς και από τις 2 πλευρές « να ενωθούν για να συντηρήσει η Ευρώπη τη διαμορφωθείσα ψυχή της από την δισχιλιετή χριστιανική παράδοση». lemonde 13.2.16
Η συνάντηση έχει πολλές αναγνώσεις.”Σταυροφορία” για την διάσωση των χριστιανών σύμπραξη Ανατολικής και Δυτικής χριστιανοσύνης για να σταματήσει ο ξεριζωμός και η εκμηδένιση των χριστιανών από την ιστορική τους κοιτίδα;Στη γραμμή του λεγόμενου ‘Οικουμενισμού του πόνου” που διακήρυξε το Βατικανό κυρίως για την αλληλεγγύη ,μεταξύ των χριστιανικών ετερόκλητων κοινοτήτων με αφορμή το κοινό μαρτύριο και τον κοινό αντίπαλο;Το γεγονός πάντως ότι η συνάντηση γίνεται “στα κλεφτά” στην αίθουσα ενός αεροδρομίου στην Κούβα εμπεριέχει τους δικούς του συμβολισμούς.Δεν υπάρχει η συναίνεση για συγκρητισμό εκ μέρους των πληρωμάτων των εκκλησιών εφόσον οι δογματικές διαφορές υφίστανται.
Η Κούβα σύμβολο κοινωνικής επανάστασης ως τόπος συνάντησης σηματοδοτεί ίσως ότι ο χριστιανισμός σε εποχή κρίσης σε επίπεδο κορυφής αναζητά την απωλεσθείσα ταυτότητά του επιστροφή στην αυθεντική ιστορική του βάση αποστολική και πατερική.Τουλάχιστον σε επίπεδο διακήρυξης διαφαίνεται ότι επιθυμεί συγκεκαλυμμένα να προτάξει την πρωταρχική του βάση αυτήν του χριστιανικού κοινωνισμού,της κοινωνικής δικαιοσύνης της κοινοκτημοσύνης του τέλους της ατομικής ιδιοκτησίας κατά το πρότυπο της πρώτης χριστιανικής και αποστολικής κοινότητας σε εποχές άκρατου καπιταλισμού και ισοπεδωτικού νεοφιλελευθερισμού. Γιατί αν μιλάμε για νόθευση και αλλοτρίωση χριστιανισμού δεν υπάρχει μεγαλύτερη παραχάραξη κι αλλοίωση του μηνύματός του από αυτήν που τον θέλει να αποτελεί “τα δεκανίκια του καπιταλισμού”.Σε καιρούς επαναφοράς ψυχροπολεμικού κλίματος τα πολιτικά ρήγματα που προηγήθηκαν του σχίσματος βαθαίνουν αντί να επουλώνονται επομένως η εκκλησιαστική ένωση παρά την φαινομενική προσέγγιση σε διαπροσωπικό επίπεδο διπλωματικής υφής των “κεφαλών” αποτελεί απλό σύνθημα και νεκρό γράμμα.
dimpenews.com
