Διάλεξη του Αλέξανδρου Dugin για την Τέταρτη Πολιτική Θεωρία πραγματοποιήθηκε στο Βελιγράδι το Σάββατο 23 Νοεμβρίου στο Ξενοδοχείο ”Μόσχα”.Ο Ρώσος διανοούμενος έδωσε διάλεξη για τη σερβική μετάφραση του βιβλίου του ”Τέταρτη Πολιτική Θεωρία”. Στη διάλεξη παρουσιάστηκε επίσης η ”Βαλκανική Σχολή Γεωπολιτικής”.

Καλωσόρισε το κοινό (μεταξύ των οποίων ήταν πολυάριθμα μέσα ενημέρωσης, ακαδημαϊκά, πολιτιστικά και άλλα δημόσια πρόσωπα της Σερβίας) κι ανέπτυξε το κεντρικό θέμα της ομιλίας του στα ρωσικά.

Το κύριο περιεχόμενο της διάλεξης του Dugin ήταν μια κριτική των δυτικών πολιτικών ιδεολογιών, ιδιαίτερα του φιλελευθερισμού ως κυρίαρχης ιδεολογίας στη σύγχρονη Δύση, και μια προσπάθεια σκιαγράφησης των περιγραμμάτων μελλοντικών πολιτικών θεωριών (ή πολιτικών θεωριών) που θα μπορούσαν να τις υπερβούν. “Η τέταρτη πολιτική θεωρία είναι σ΄εξέλιξη,ένα ανοιχτό έργο, δεν είναι ένα πολιτικό-ιδεολογικό δόγμα, ή νέα πολιτική διδασκαλία. Πρόκειται για μια πρόταση ώστε να μπορέσουμε να επαναπροσδιορίσουμε το πολιτικό της νεωτερικότητας », δήλωσε στην αρχή ο Dugin.

Ο Dugin επεσήμανε ότι, αν κοιτάξουμε το σύγχρονο πολιτικό , βλέπουμε ότι όλες οι ιδεολογίες προέρχονται από τη Δύση κι “αντικατοπτρίζουν την ιστορία της δυτικής σκέψης, την ανθρώπινη εμπειρία στη Δύση και αφορούν κυρίως τον καθολικό-προτεσταντικό κόσμο“, τόνισε ο Dugin. Ωστόσο, σε άλλους πολιτισμούς αναπτύχθηκε διαφορετική πολιτική σκέψη, υπήρξε μια διαφορετική πολιτική εμπειρία και υπήρξε μια διαφορετική πολιτική ιστορία – η οποία σύμφωνα με τον Dugin – πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά τη διαμόρφωση της πολιτικής θεωρίας.

“Σε κάποιο επίπεδο είναι μια κατοχή – μια επιστημολογική κατοχή”, δήλωσε ο Dugin. Οι δυτικές ιδεολογίες συμπεριφέρονται αποικιακά και αντιμετωπίζουν διαφορετικά το σχήμα και την προσαρμογή στις δικές τους αντιλήψεις.

Εκτός από το ότι αδιαφορεί για μια διαφορετική πολιτική εμπειρία, η δυτική πολιτική σκέψη είναι επίσης διακεκριμένα προσηλωμένη – παραμελεί το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής εμπειρίας προηγούμενων εποχών. Αυτό το απόσπασμα της δυτικής πολιτικής εμπειρίας θεωρείται ως “γενική ιστορία και καθολική ιδεολογία”. Τα πάντα εκτός αυτής της οπτικής γωνίας χαρακτηρίζονται βάρβαρα, τόνισε ο Dugin. «Είναι κατά κάποιον τρόπο μια δικτατορία, μια κατοχή της γνώσης».

Αντιπολίτευση σε αυτή τη μειωμένη αντίληψη της πολιτικής εμπειρίας είναι η αρχή μιας «τέταρτης πολιτικής θεωρίας», συνεχίζει ο Dugin. “Υπάρχει μόνο μια αίσθηση της [Τέταρτης Πολιτικής Θεωρίας] – ένας αποχρωματισμός της πολιτικής γνώσης και η κατάργηση της ηγεμονίας της σκέψης“, τόνισε ο Dugin.

Σύμφωνα με την άποψη του Dugin, πολλά δυτικά έθνη υποφέρουν από αυτόν τον αποικισμό καθώς συμμετέχουν σε εκείνες τις μορφές πολιτικής ζωής που θεωρούνται «βάρβαρες» από τις κοινωνικές ελίτ. “Η ιδεολογική λογοκρισία έχει επιβληθεί στην ίδια τη Δύση,” είπε ο Dugin.

Εξήγησε ότι ο όρος “τέταρτη πολιτική θεωρία” προέρχεται από μια κριτική άποψη τριών κυρίαρχων δυτικών πολιτικών θεωριών – φιλελευθερισμού, φασισμού και κομμουνισμού. “Και οι τρεις ιδεολογίες είναι σύγχρονες, δυτικές και ολοκληρωτικές”, δήλωσε ο Dugin.

Ο Dugin επεσήμανε τη φιλοσοφική ρίζα αυτών των ιδεολογιών. Την βρίσκει στον Descartes και την κατανόησή του για τη σχέση μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, η οποία, σύμφωνα με την κρίση του Dugin, δεν είναι ιδιόμορφη σε άλλη σφαίρα και εποχές. Αυτό, κατά την εξήγηση του Dugin, είναι ένας συνδυασμός υλισμού ως σχέση με το αντικείμενο και τον ορθολογισμό αναφορικά με το υποκείμενο. Μια τέτοια απότομη διχοτόμηση είναι άγνωστη, όχι μόνο στη δυτική σκέψη, αλλά και στη δυτική σκέψη προηγούμενων εποχών.

“Υπό αυτή την έννοια της καρτεσιανής σχέσης αντικειμένου και υποκειμένου προέκυψαν τρεις πολιτικές θεωρίες“, συνεχίζει ο Dugin. Στον ατομισμό/άτομο στηρίζεται ο φιλελευθερισμός, στην τάξη ο κομμουνισμός ενώ ενώ ο φασισμός στο έθνος ή κράτος “στη σύγχρονη κατανόηση του κράτους” ή της φυλής. «Και οι τρεις έννοιες είναι εντελώς υλιστικές και σύγχρονες». Χρονολογικά, ακολούθησαν ο ένας τον άλλον – αρχικά εμφανίστηκε ο φιλελευθερισμός για να προκύψει ως αντίδραση ο κομμουνισμός και τελικά ήρθε ο φασισμός και ο αντι-φιλελευθερισμός και ο αντι-κομμουνισμός.

Ο εικοστός αιώνας, είπε ο Dugin, ήταν ένας αιώνας αντιπαράθεσης αυτών των ιδεολογιών, από τις οποίες, στα τέλη του αιώνα, ο φιλελευθερισμός εμφανίστηκε ως νικητής. “Αυτό σήμαινε ότι όλος ο πολιτικός νεωτερισμός περιοριζόταν στον φιλελευθερισμό και σήμερα είναι η μόνη, κυβερνώσα, παγκόσμια ιδεολογία”, δήλωσε ο Dugin. Λόγω των παγκοσμιοποιημένων προθέσεων της δυτικής πολιτικής σκέψης, σήμερα, “να είσαι άνθρωπος με πολιτική έννοια σημαίνει να είσαι φιλελεύθερος”. “Όλοι είναι ελεύθεροι να είναι φιλελεύθεροι”, δήλωσε ο Dugin, “όποιος δεν είναι φιλελεύθερος δεν είναι ελεύθερος να είναι μια πολιτική οντότητα”. Αυτό, σύμφωνα με τον Dugin, δεν είναι μόνο ένα χαρακτηριστικό του φιλελευθερισμού αλλά όλων των άλλων σύγχρονων πολιτικών ιδεολογιών – στον κομμουνισμό, το πολιτικό θέμα περιορίζεται στους προλετάριους, ενώ στους φασίστες το να είσαι φασίστας ή μέλος σχετικής φυλής ή ”πολιτικού” λαού.

Κατά την άποψη του Dugin, ο φιλελευθερισμός εξελίχθηκε σε μια προσπάθεια να «απελευθερωθεί» ο άνθρωπος από τις βασικές βιολογικές κατηγορίες, που επίσης ανθίστανται στις δυτικές κοινωνίες. Ο στόχος κάθε σταδίου ανάπτυξης του φιλελευθερισμού ήταν να καταργηθούν οι διάφορες ιδιότητες της συλλογικής ταυτότητας του ανθρώπου, που οι φιλελεύθεροι ονόμασαν απελευθέρωση, εξήγησε ο Dugin.

Από τη νίκη του φιλελευθερισμού κατά τον Ψυχρό Πόλεμο κι επί του κομμουνισμού το 1991, ακολούθησε μια «απελευθέρωση» από τα τελευταία στοιχεία της συλλογικής ταυτότητας – την ταυτότητα του φύλου και την έννοια του ανθρώπου ως συλλογικής ταυτότητας.

Έτσι, σύμφωνα με τον Dugin, από τη δεκαετία του 1990, η πολιτική για τα δύο φύλα έχει γίνει ένας σημαντικός παράγοντας στην ιδεολογία του φιλελευθερισμού. “Όλοι πρέπει να γίνουν μειονότητα!” Ο Dugin επεσήμανε το παράδοξο του σύγχρονου φιλελευθερισμού. Η ανθρωπότητα είναι η τελευταία συλλογική ταυτότητα, είπε ο Dugin και το επόμενο (και ίσως το τελευταίο) βήμα του φιλελευθερισμού είναι η προσπάθεια να «απελευθερωθεί από αυτή τη συλλογική ταυτότητα». «Γίνεται η πολιτική του μέλλοντος – μεταχρωματισμός, ανθρωπισμός συν μορφές μεταθανάτιας ζωής που υποδηλώνουν τεχνητή νοημοσύνη, σωματική αθανασία, cyborgs και χίμαιρες», δήλωσε ο Dugin. “Δεν είναι μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, αλλά μια φιλελεύθερη πολιτική που επιδιώκεται και είναι απολύτως λογική στο πλαίσιο της ιστορικής ανάπτυξης του φιλελευθερισμού”.

Σύμφωνα με τον Dugin, η αντίθεση στο φιλελευθερισμό από τις θέσεις του κομμουνισμού ή του φασισμού είναι σχεδόν αδύνατη επειδή ο φιλελευθερισμός έχει ήδη αναδειχθεί νικηφόρος στην ιστορική αντιπαράθεση με αυτές τις ιδεολογίες.

«Η τέταρτη πολιτική θεωρία είναι μια πρόταση για την εναντίωση στον φιλελευθερισμό, αλλά και ο κομμουνισμός και ο φασισμός – είναι μια απόρριψη ολόκληρης της πολιτικής νεωτερικότητας», εξήγησε ο Dugin. Αυτό συνεπάγεται την απόρριψη του υλισμού, της ιδεολογίας της προόδου, των λεγόμενων επιστημονικών θαυμάτων και του καπιταλισμού. Σύμφωνα με τον Dugin, πρέπει να επισημανθεί ότι αυτό είναι μόνο ένα μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, όχι η όλη και η μόνη δυνατή εμπειρία.

Ποια είναι η εναλλακτική λύση για την πολιτική νεωτερικότητα, αναρωτιόταν ο Dugin. Η εναλλακτική λύση, συνέχισε ήταν ότι παντού το σύγχρονο πολιτικό δεν κατάφερε να πετύχει ηγεμονία – από την Κίνα και την Ινδία μέχρι τη Λατινική Αμερική και την Αφρική. “Οτιδήποτε δεν εμπίπτει στον πολιτικό νεωτερισμό μπορεί να αποτελέσει πηγή εναλλακτικών λύσεων για την πολιτική νεωτερικότητα”.

Όταν υπερβούμε τα περιοριστικά πλαίσια της νεωτερικότητας, είπε ο Dugin, μπορούμε να αντλήσουμε από διαφορετικές εποχές και να αντλήσουμε από τις εμπειρίες τους λύσεις στην πολιτική θεωρία.

“Η τέταρτη πολιτική θεωρία απαιτεί μια ριζοσπαστική κριτική του φιλελευθερισμού και απορρίπτει τόσο τον κομμουνισμό όσο και τον φασισμό. Είναι επίσης αντι-φιλελευθερισμός και αντι-κομμουνισμός και ο αντιφασισμός, “υπογράμμισε ο Dugin. Αυτή η τέταρτη πολιτική θεωρία είναι, προς το παρόν, περισσότερο υπό αναζήτηση παρά αναζήτηση σε συγκεκριμένες λύσεις, είπε ο Dugin. Λόγω της αντίθεσής της σε όλες τις πολιτικές νεωτερικότητες, ο Dugin παρατήρησε: «Η Δύση με χαρακτηρίζει ως τον πιο επικίνδυνο φιλόσοφο στον κόσμο». “Προτείνει την αποικιοποίηση της γνώσης μας και την ανατροπή της ηγεμονίας του πολιτικού σύγχρονου“.

“Πρόσφατα είχα μια διαμάχη με τον Bernard Henri-Levi. Όχι μόνο δεν διάβασε τα βιβλία μου, αλλά δεν διάβασε ούτε τα δικά του. Δεν επιτέθηκε σε μένα, αλλά σ’ ένα είδος αφηρημένου ρωσικού εθνικισμού, φασισμού και Πουτινισμού », δήλωσε ο Dugin , ο οποίος είπε στον αντίπαλό του ότι δεν είπε τίποτα για την πολιτική του φιλοσοφία.

Ο Dugin επεσήμανε ότι η “τέταρτη πολιτική θεωρία” συζητείται επίσης έντονα στην Κίνα, αφού, κατά την εκτίμησή του, υπάρχει ένα κράμα της κρίσης της κομμουνιστικής ιδεολογίας, της φιλελεύθερης οικονομίας και του πολιτισμικού εθνικισμού εκεί. Συνεπώς, κατά την άποψή του, επιδιώκουν μια πολιτική ιδεολογία (μιλούν για ένα “νέο Κομφουκιανισμό”) που θα ταιριάζει σε αυτήν την πραγματικότητα. Η τέταρτη πολιτική θεωρία αναπτύσσεται σε ολόκληρη την Ευρώπη (στην Ιταλία και τη Γαλλία), τη Λατινική Αμερική και τον μουσουλμανικό κόσμο, όπου το σύγρχονο πολιτικό αντιστέκεται και βιώνει κρίση.

“Δεν είναι η θεωρία μου, διερμηνεύουν με τον τρόπο τους ποια θα είναι η τέταρτη πολιτική θεωρία, αλλά το κρίσιμο μέρος είναι κοινό – είναι μια κριτική του ιδεολογικού ιμπεριαλισμού της Δύσης και είναι μια έκκληση για την εδραίωση της δικής τους ελευθερίας, ταυτότητας και κυριαρχίας“, δήλωσε ο Dugin.

Δήλωσε ότι αυτή η θεωρία θα πρέπει να αναπτυχθεί στη Σερβία, ανεξάρτητα από τις πολιτικές συνθήκες, επειδή οι πνευματικές ελίτ μπορούν να αντισταθούν ακόμη και όταν οι πολιτικές συνθήκες είναι δυσμενείς – υπενθύμισε τη δική του υπόθεση στη Ρωσία του Γέλτσιν κατά τη δεκαετία του 1990. “Η Σερβία θα πρέπει να έχει τη δική της τέταρτη πολιτική θεωρία που θα βασίζεται στον Ντούσαν Σίλνα, τον Άγιο αυτοκράτορα Λαζάρ, τον Νιέγκο ή σε οτιδήποτε θα δοξάσει την ελευθερία, την ανεξαρτησία και τις σερβικές αξίες της “, τόνισε ο Ντούγκιν. Αυτές οι αξίες θα πρέπει να συμπληρωθούν και να αρθούν οι περιορισμοί τους, αλλά και να χρησιμοποιηθούν ως βάση για την καταπολέμηση της πολιτικής νεωτερικότητας.

Ο Dugin παρουσίασε τα εννοιολογικά θεμέλια της “Βαλκανικής Σχολής Γεωπολιτικής”, την πρακτική της πλευρά εξήγησε η Bobana Anđelković (που μετέφρασε με συνέπεια τη παρουσίαση του Dugin). Τη διάλεξη ακολούθησε μια συζήτηση για διάφορα θέματα.

dimpenews.com