Ο Αναστάσιος Αλβανίας δίνει το πρόταγμα των καιρών:”σήμερα τα δύο άλλα ονόματα της ειρήνης είναι δικαιοσύνη και ανάπτυξη” στο βιβλίο του ”Ισλάμ, Θρησκειολογική προσέγγιση” που διανέμουν ΤΑ ΝΕΑ.

Tονίζει: Σήμερα, εμφανίζεται ένας άλλος πόλος έλξης πολλών που κινούνται στο όριο της πείνας, ιδιαίτερα στην Ασία και στην Αφρική: ένα Ισλάμ που χρησιμοποιεί τη θρησκευτική πίστη με ακραίο τρόπο. Έτσι, μπορεί να οδηγηθούμε σ’ έναν άλλο τύπο σύγκρουσης. Οι πλούσιες κοινωνίες της Δύσης, που ξεκίνησαν από μια χριστιανική παράδοση ­ χωρίς να μείνουν συνεπείς προς αυτή ­ πρέπει να φροντίσουν να γίνουν ουσιαστικά δίκαιες στο παγκόσμιο χρέος τους. Πιστεύω ότι σήμερα τα δύο άλλα ονόματα της ειρήνης είναι δικαιοσύνη και ανάπτυξη. Αν συνεχίσουν τα πλούσια έθνη να αδιαφορούν γι’ αυτά τα δύο, μπορεί να δούμε πολλές εκπλήξεις και πολλές αναστατώσεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη.

Διακρίνει:

«Γεγονός παραμένει ότι πλήθη μουσουλμάνων έχουν πεισθεί ότι αυτό που κάνουν είναι πόλεμος και μάλιστα ιερός πόλεμος, «τζιχάντ». Σ’ αυτό τους εξυπηρετεί και η πρόσφατη ορολογία των Δυτικών. Και τον «ιερό πόλεμο» όχι μόνο δεν τον καταδικάζει το «αληθινό Ισλάμ», αλλά τον απαιτεί από τους πιστούς μουσουλμάνους.

Αυτή την εποχή, λοιπόν, υπάρχει ένα ήπιο Ισλάμ που αποκηρύσσει την τρομοκρατική δράση και ένα άλλο που ανεπιφύλακτα την κηρύσσει. Και το πιο επικίνδυνο είναι ότι οι οπαδοί της δεύτερης αυτής τάσης έχουν πεισθεί ότι δίνοντας τη ζωή τους για το Ισλάμ εξασφαλίζουν το ύψιστο ζητούμενο από έναν πιστό, μια βέβαιη είσοδο στον παράδεισο.

Και οι δύο τάσεις είναι σε θέση να δικαιώσουν την άποψή τους με εδάφια και επιχειρήματα από το Κοράνιο. Ανεξάρτητα από το ποιο και από ποιους θεωρείται αληθινό Ισλάμ, γεγονός είναι ότι και το άλλο Ισλάμ αποτελεί μια πραγματικότητα. Και στο σημείο αυτό επιβάλλεται ψύχραιμη και νηφάλια αντιμετώπιση. Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις έχουν τη δική τους λογική και δυναμική.”

Αποφανατίζει κι αποφαίνεται για τις μανιχαιστικές αντιλήψεις διχασμού διατυπώνοντας το αυτονόητο γινόμςνος σκάνδαλο στους ”ημέτερους του Θεού” στους χριστοκάπηλους και Θεοκάπηλους.. «Ενδεχομένως κάποιος που αυτοπροσδιορίζεται ως άθεος να είναι πολύ πιο κοντά στον Θεό από εμένα που φαίνομαι και είμαι εκπρόσωπός Του. Τα σύνορα μεταξύ του καλού και του κακού βρίσκονται μέσα στην καρδιά μας. Εξαρτάται από το ποιό, κάθε φορά, παίρνει τη δύναμη. Κι αυτή η αίσθηση της ταπεινοσύνης είναι ένα βασικό στοιχείο της Ορθοδοξίας. Πορεύεται μαζί με την ελευθερία και την αγάπη».

dimpenews.com