Ο Άγιος γέροντας Σεραφείμ όχι του Σαρώφ αλλά της ταπεινής Λάρισας, ο Δημόπουλος …Ο γέρο Δήμος πέθανε ο γέρο Δήμος πάει!! Έμπονος για το Θεό.. ο σαλός!!! ..Σεραφείμ από σεράφ θα πει πύρινος. Καρδία καιόμενη για όλη την κτίση που λέει κι ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος ήταν ο Άγιος Γέροντας Σεραφείμ (1937-2008) που διήλθε όχι το Ρουβίκωνα αλλά τον Πηνειό.. Άγιος πραγματικά.. Της Λαρίσης τον Άγιο που τον λένε Σεραφείμ!!

Δεν γνώριζα την ύπαρξη του και τυχαία έπεσα πάνω σε κάτι δημοσιεύσεις για το βίο του. Ιεραπόστολος στη Τανζανία, φύλακας άγγελος προσφύγων στην Ελλάδα (Μικρασιατικής καταγωγής ο ίδιος), φιλανθρωπικό έργο και κοινωνικό τεράστιο στον ξένο, στον φτωχό, στο παιδί, στον φυλακισμένο. Βαπτιστής, βάπτισε χιλιάδες Αλβανούς όταν ήρθαν Ελλάδα. Σπούδαζε παιδιά έκανε οικοτροφείο έδινε και την τελευταία του πεντάρα για τον άλλον..Ο φτωχούλης του Θεού για τον εαυτό του είχε μια χαριτωμένη καλύβα στήσει στο ”τρίγωνο του πόνου’‘. Αγόρασε ένα χωράφι έξω από την Λάρισα κοντά στις φυλακές και έχτισε το ασκητήριό του. Ο Γέροντας επέλεξε να ζήσει στην συγκεκριμένη περιοχή, μέσα στα χωράφια, γιατί εκεί σχηματίζεται το τρίγωνο του πόνου δηλ. από την μία μεριά είχε τις φυλακές, από την άλλη πλευρά το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο και από την άλλη το Κοιμητήριο (Νεκροταφείο)

Μπροστά σ΄έναν άγιο και στη ζωή και τη προσφορά την αφιέρωση του συναισθάνεσαι μηδαμινός ανύπαρκτος άχρηστος…Βλέπεις πόσα μπορούσες να κάνεις εξαγοραζόμενος τον καιρό και δεν έκανες. Βλέπεις …βλέπεις την ματαιότητα στην οποία κύλησε η ζωή σου..Κι αυτός ο άνθρωπος σου προκαλεί αυτό το συναίσθημα. Είναι Άγιος..

Πέρασε από το Άγιον Όρος όπου χαριτώθηκε παίρνοντας χαρίσματα από το Άγιο Όρος κοντά σ’ έναν Σέρβο ασκητή, τον π. Γεώργιο, που μόναζε στο Παλαιομονάστηρο της Μονής του Αγίου Παντελεήμονος, και μυήθηκε στην νοερά προσευχή.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο στην Κρήτη αρματώθηκε πνευματικά στο Άγιον Όρος στην ελληνική ”έρημο” γνώρισε ως τον Άγιο Γέροντα Παίσιο ο τελευταίος είχε διακρίνει την αρετή του και τον χαρακτήριζε ως τον ”κρυμμένο λαγό” για την ταπείνωση που είχε να αποφεύγει την προβολή και τους επαίνους του κόσμου. Η Χάρις του Θεού.. επι-σκιάζει….Σε μία παρέα νέων από την Λάρισα, που τον επισκέφθηκαν στην Παναγούδα, τους είπε: «Γιατί έρχεστε σε μένα; Εσείς εκεί στη Λάρισα έχετε έναν άγιο άνθρωπο, τον π. Σεραφείμ».

Δεν ήταν διορισμένος σ΄ενορία ήταν ένας απλός ιεροκήρυκας της Μητρόπολη Λαρίσης..που γύρναγε τα χωριά.

Αφού έδωσε αίμα έλαβε πνεύμα , ασκητής κανονικός σκληραγωγία σώματος και διαρκή επαγρύπνηση πνεύματος. Το καλύβι του ήταν φίρδην μίγδην κάτι που θυμίζει τους άλουστους και τους σαλούς..Κρεβάτι δεν είχε αυτό θα πει νίκησε την πνευματική παραλυσία.

Προορατικό τους καλούσε με τ΄ονόματά τους ενώ δεν τους γνώριζε.

Μεταθανάτιες εμφανίσεις...Ένα πνευματικοπαίδι του που ήταν στα καράβια όταν κοιμήθηκε πήγε κατά την επιστροφή στην πόλη του κι έτρεξε στη καλύβα να πάρει την ευχή του. Τον βρήκε ολοζώντανο μίλησαν κάπου 2 ώρες και όταν πήγε στο πατρικό του του ‘πε η μάνα του με ποιόν μίλαγες αυτός κοιμήθηκε πριν 7-8 μήνες. Οι Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι.

Αιωρούμενος κατά τη Μεγάλη Είσοδο..Σύμφωνα με μαρτυρίες πιστών ο γέροντας δεν πατούσε στη γη ίπτατο πάνω από ένα μέτρο αιωρούμενος αυτός που νίκησε τους μετεωρισμούς του πνεύματος.Τα έβαζε με την χλιδή τις ανέσεις την πολυτέλεια τον πλούτο ότι αυτά δεν συνάδουν με την χριστιανική ζωή. Σ έναν τύπο του είπε να πετάξει την τηλεόραση για ν΄απαλλαγεί από τις κακοτυχίες και πότε όταν η τηλεόραση τότε συγκριτικά με τη σημερινή ήταν παρθεναγωγείο…Προρρήρεις του για διάφορα θέματα..

Μιλούσε κάποιες φορές για τις πνευματικές χαρές. Βάδισε με πόνο έμπονος για το Χριστό, κακουχίες, στερήσεις θυσίες για να βρει να δώσει στον πεινασμένο στο ξένο στον ασθενή στο φυλακισμένο.

Δεν τον έπιανε το μάτι σου..Κάποιοι που δεν τον ήξεραν τον παρεξηγούσαν για την ατημέλητη εμφάνιση και το σαλό ύφος..αλλά μετά τα έβλεπαν όλα και ευλογούσαν το Θεό που τον έστειλε στο δρόμο τους..

Αμαρτωλοί είμαστε όλοι αλλά το να σβήνεις τα ματωμένα χνάρια του Χριστού στη γη αυτό κι αν είναι..Σήμερα αυτό είναι το διακύβευμα. Άγιοι σαν το Σεραφείμ της Λάρισας επαναχαράσσουν το μονοπάτι Οδό με τα ματωμένα της θυσίας τους χνάρια…

1/1/23 αλλάζει η χρονιά το θέμα είναι ν’ αλλάξουμε ρώτα σαν κοινωνία και σαν άτομα. Να πραγματωθεί το Σεφερικό πήραμε τη ζωή μας· λάθος! κι αλλάξαμε ζωή. Γιατί σήμερα Πολιτεία και Κοινωνία χωρίς δόση υπερβολής οδηγούνται στην Άβυσσο στη σκοτεινή θάλασσα…να κάνουμε πνευματική αρχή…σαν λαός…ν΄αυτοκανονιστούμε γιατί οι Κανόνες του Θεού είναι φοβεροί είναι κανονιές…

Έτσι γιορτάζουμε εμείς χωρίς πυροτεχνήματα δεν έχει ανάγκη από πυροτεχνήματα η Εκκλησία αφού Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία!!!!

Με αγάπη, σε όποιον ταπεινό αναγνώστη καταδέχεται να διαβάσει αυτές τις αράδες….

dimpenews.com