Ο Régis Debray ο Γάλλος διανοούμενος από νωρίς είχε δώσει αυτό που ζούμε και το είχε αποδώσει σε μια επιβεβλημένη από την ηγεμονία αμερικανοποίηση προς υποταγή της Ευρώπης.

”Μερικές φορές σκέφτομαι ότι η αδιαφορία μας για το συλλογικό πεπρωμένο, η απόσυρση στην ιδιωτική σφαίρα, η αργή μας έξοδος από τη σκηνή δεν είναι απλώς άνανδρη ανακούφιση αλλά εκπλήρωση της προφητείας του Saint-Just, «η ευτυχία ( σσ το νέο ιδανικό) είναι μια νέα ιδέα στην Ευρώπη. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει περισσότερο νόημα και αξιοπρέπεια στους αγώνες για την ποιότητα του αέρα, τα ίσα δικαιώματα μεταξύ γκέι και στρέιτ, τη διατήρηση των χώρων πρασίνου και την έρευνα για τον καρκίνο από ό,τι σε ανόητους και μάταιους καβγάδες σε ένα θέατρο σκιών.”

Η Αφροδίτη μετά τον Άρη. Η Αφροδίτη ανώτερη από τον Άρη; Σε τελική ανάλυση, αν οι γυναίκες είναι το μέλλον των ανδρών, η ανάδειξη αξιών και ηθών που θα χαρακτηρίσει καλύτερα τη σημερινή Ευρώπη στα μάτια των αυριανών ιστορικών είναι καλά νέα. Αυτός ο τίτλος θα περιλαμβάνει, πέρα ​​από τις μεγάλες νίκες του φεμινισμού και της ισοτιμίας, το μαρασμό του ονόματος του πατέρα (σσ εξαφάνιση) στην αποκέντρωση του οικογενειακού ονόματος, την αντικατάσταση του στρατού από τον ανθρωπιστικό, του ήρωα από το θύμα, της πεποίθησης από τη συμπόνια , του κοινωνικού χειρουργού από τη νοσοκόμα, της θεραπείας από τη φροντίδας . Αντίο σφυροδρέπανο, γεια σας τσιμπιδάκια και κομπρέσες. (σσ και πειραματικά εμβόλια προς κερδοσκοπία των αμερικάνικων Big Pharma)

«Δεν έχουμε πρόβλημα με το σχολείο, με τον αθλητισμό, αλλά με την αγάπη. Έτσι μίλησε όχι ο Ζαρατούστρα αλλά ο κ. Σαρκοζί, αρχηγός κράτους (στο Μονπελιέ, 3 Μαΐου 2007). Ο Νίτσε θα ούρλιαζε, αλλά ο Ιμπν Χαλντούν θα του είχε τραβήξει το μανίκι. Γνωρίζετε ότι, στον Λόγο του για την Παγκόσμια Ιστορία, αυτός ο οξυδερκής Άραβας φιλόσοφος (1332-1406) παρατηρεί ότι τα κράτη δημιουργούνται χάρη στις ανδρικές αρετές και εξαφανίζονται με την εγκατάλειψή τους. Ο πουριτανισμός των Βεδουίνων δεν θα μπορούσε να είναι πιο λανθασμένος, αλλά ενδιαφέρουσα περιγραφή της εντροπίας των πολιτισμών. «Καθώς το σκουλήκι περιστρέφει το μετάξι του, τότε βρίσκει το τέλος του μπλέκοντας στις κλωστές του…»

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ενώ σπρώχνουν έξω από την περίμετρο, μέσω των τεχνολογιών και των εικόνων τους, στις χαρές του υπερατομικισμού και της εορταστικής αυτοεκτίμησης, διατηρούν μέσα τους τους πόνους και τα μικτά πλεονεκτήματα της ανδρείας: τη λατρεία των όπλων, το αέριο του σχιστόλιθου, τον συντριπτικό στρατιωτικό προϋπολογισμό, σφαγές στα σχολεία, όξυνση πατριωτισμού. Φαλοκράτες και κυρίαρχοι όσο τους αφορά, αλλά αλλού υποστηρίζουν αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί θηλυκοποίηση πλαισίων και αξιών. Καταδρομικά για αυτούς, ανεμογεννήτριες για εμάς. Εξ ου και μια Ευρώπη που είναι πιο οικολογική και ειρηνική και παραδόξως λιγότερο παραδοσιακή από την ίδια την Αμερική. Ενώ η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος μας καλλιεργούν το οικείο, οι δικοί τους καλλιεργούν την ιστορική και κοινωνική τοιχογραφία. Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ υψώνει ένα άγαλμα στο Λίνκολν, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA) μας φέρνει δάκρυα στα μάτια με τους πράκτορες της — βλέπε Argo. Το OSS 117, με τον Jean Dujardin…….

Η πίστη στο νόμο και στην καλοσύνη των ανθρώπων δεν οδηγεί στην αρετή, αλλά οδηγεί τακτικά στην υπακοή στο νόμο του ισχυρότερου.( κάπως έτσι την πατάει το κοπάδι)

Για ΝΑΤΟ. η ευρωπαϊκή υποδύναμη δεν είναι εταίρος, αλλά πελάτης και όργανο της υπερδύναμης των ΗΠΑ.

ΝΑΤΟ. προτεκτοράτο, ηγεμονία, κηδεμονία, υποτέλεια. «Σύμμαχος, αδέσμευτος» σημαίνει πρώτα απ’ όλα: ν΄ανακαλύψει τη γλώσσας του, τα χνάρια του και τις αξίες του. Η «ασφάλεια» που συνδέεται με την «άμυνα», ο τεχνολογικός φετιχισμός και η φιλοδοξία να κυριαρχήσουμε στον κόσμο (σσ δυτικοθεολογικής προέλευσης) συγκρούονται με την κοσμική/laïque και δημοκρατική προσωπικότητά μας.

Από την πλευρά μου, εμμένω στην εκτίμηση του κ. Gabriel Robin, Πρέσβη της Γαλλίας, μόνιμου εκπροσώπου μας στο ΝΑΤΟ και στο Βορειοατλαντικό Συμβούλιο από το 1987 έως το 1993. Την παραθέτω: «το ΝΑΤΟ μολύνει το διεθνές τοπίο σε όλες τις διαστάσεις. Περιπλέκει την οικοδόμηση της Ευρώπης. Περιπλέκει τις σχέσεις με τον ΟΑΣΕ [Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη] (αλλά δεν είναι αυτό το πιο σημαντικό). Περιπλέκει τις σχέσεις με τη Ρωσία, κάτι που δεν είναι ασήμαντο.”

Το ΝΑΤΟ είναι ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής. Οι συμβατικοί πόλεμοι μεταξύ κρατών τείνουν να εξαφανίζονται προς όφελος των αντισυμβατικών συγκρούσεων, χωρίς κηρύξεις πολέμου ή μετώπου. Την ώρα που οι δυνάμεις του Νότου απελευθερώνονται από την πνευματική και στρατηγική ηγεμονία του Βορρά (Βραζιλία, Νότια Αφρική, Αργεντινή, Κίνα, Ινδία), εμείς γυρνάμε την πλάτη μας στην εξέλιξη του κόσμου.( σσ διέβλεπε την πολυπολικότητα ως μια μη ανάστροφη πορεία και φορά των πραγμάτων.)

(Régis Debray/monde-diplomatique 2013)

dimpenews.com