Ο Λόγος σε αφυδατώνει σε κάνει να διψάς για το ύδωρ το ζων. Ο ακατάσχετος Λόγος προηγείται της παροχής του Ζώντος Ύδατος. Μεσολαβεί η πνευματική έρημος. Άλλη η δίψα της ερήμου και άλλη η δίψα του σταυρού..

”Εάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω.”

– Διψώ Κύριε

Ο Λόγος σε αφυδατώνει σε κάνει να διψάς για το ύδωρ το ζων. Ο ακατάσχετος Λόγος προηγείται της παροχής του Ζώντος Ύδατος. Μεσολαβεί η πνευματική έρημος …. Είναι η συχνή πολλαπλή έως και διαρκή πνευματική αφυδάτωση που σ΄απελπίζει και σε κάνει να διακονέψεις το ύδωρ το ζων.. και να επαναλάβεις πολλές φορές στρεφόμενος προς Αυτόν

-Διψώ Κύριε «Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ»

Και Εκείνος που βίωσε στο Σταυρό όλη την τραγικότητα της δίψας και της αφυδάτωσης θα φανεί ελεήμων..

–ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου, ποσαπλῶς σοι ἡ σάρξ μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ

( αυτά ή τουλάχιστον ένα μέρος από αυτά τα βίωνε ο Δαβίδ δεν είναι απλά ποίηση είναι κατάθεση ψυχής βίωμα...βιωματική προσευχή το ίδιο και Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος και εμείς νομίζουμε ότι είχε απλά μεγάλο ποιητικό χάρισμα και ταλέντο ήταν μεγάλος θεολόγος εμπειρικός με βιωματική προσευχή καταγράφει ουσιαστικά αυτά που ζει που βιώνει ή και που βλέπει και το χάρισμα του έγκειται ότι του έχει δοθεί ο Λόγος να τ΄αποτυπώσει αλλά χωρίς το βίωμα ο λόγος του θα ήταν κενό γράμμα. Η έχουμε τη ψευδαίσθηση τη μυσταγωγία που περιγράφει και καταγράφει στη θεία λειτουργία ο Θείος Χρυσόστομος ήταν λόγια του αέρα τα ζούσε τα έβλεπε κάτι άλλωστε που στη συνέχεια πιστοποιήθηκε από πολλούς αγίους που έζησαν τη θεία λειτουργία δεν την έκαναν απλά την έζησαν. Άλλο κάνω προσευχή άλλο ζω την προσευχή, βιωματική προσευχή. To σώμα γίνεται το ψαλτήρι το όργανο του πνεύματος, λύρα του πνεύματος γίνεται ο όλος άνθρωπος και ψυχή τε και σώματι, το σώμα μετέχει ενεργά είναι αυτό που ένας πολύ διακριτικός σύγχρονος +γέροντας από την Κρήτη ονόμασε σωματική προσευχή. )

–Εάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω.

Άλλη η δίψα της ερήμου και άλλη η δίψα του σταυρού..

η πνευματική δίψα βιώνεται ως πραγματική δίψα ..δεν είναι σχήμα λόγου που υπαινίσεται το ”πείνα και δίψα” το λαρύγγι στεγνό ο λαιμός ξερός τα χείλη από τη δίψα φλέγονται..

-Διψώ Κύριε, ελέησε με

η κατά Θεόν δίψα δεν είναι σχήμα λόγου είναι η Δίψα που προκαλεί ο ακατάσχετος Λόγος. Πρώτα επέρχεται ο Λόγος αλλά ο Λόγος του Θεού είναι στήλη φωτός και ρομφαία πύρινη είναι Πύρινος Λόγος είναι ποτάμι φωτιάς λάβα πνεύματος που ότι ξερό καίγεται και ότι χλωρό αρπάζει… Είναι το πυρ της κάθαρσης του νου που καθαρίζει το έδαφος της καρδιάς από τους σωρούς τα ξερόκλαδα τις στοίβες από τα χαμόκλαδα αποξηραντικά έργα στο βούρκο και στα έλη των παθών…κάτι σαν καυτηριασμός

Άλλη η δίψα της ερήμου και άλλη η δίψα του σταυρού..

Ο Χριστός εβίωσε και τα δυο μαρτύρια.. καὶ ἤγετο ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὴν ἔρημον

Ο Θεός δεν είναι φράγμα που αδειάζει, αποταμιευτήρας νερού που σπαταλιέται, στέρφα στέρνα δεξαμενή, πηγάδι που στερεύει χείμαρρος που ξεραίνεται είναι ο ίδιος το ύδωρ το Ζων…

 –Πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν· ¹⁴ ὃς δ’ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ ^[w]διψήσει εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον. 

-”Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲ”

Με το νερό σβήνεις την κάψα του Λόγου Του.. Διψώ Κύριε και κανένα νερό στον κόσμο δεν με ξεδιψά .. αν γευθείς το Λόγο Του δεν σε ξεδιψά κανένα νερό στον κόσμο…το νερό θα έχει τότε μωρανθεί …. και όλα τα λόγια θα έχουν χάσει το νόημα τους . Αν τον γνωρίσεις θα τον αγαπήσεις και τότε θα θέλεις να μιλάς μόνο γι Αυτόν.. θα σου έχει πάρει το μυαλό… όλες οι σκέψεις σου θα περιστρέφονται γύρω από Αυτόν…και θα είσαι κομμάτι φορτικός κάπως ξένος εκτός κλίματος και κλιματικής αλλαγής…θα έχει επέλθει σ΄εσένα η αλλαγή..

έπαθε κι αυτή την πλάκα….

και μπαίνει στο ναό βράδυ σκεπτόμενος αχ και να έβρισκα το νερό και στα 2 βήματα είναι μπροστά του το ποτιστήρι του ουρανού ο αγιασμός και βάζει και πίνει και αισθάνεται κάπως καλύτερα κρατώντας το πλαστικό ποτήρι και το υψώνει στους αγίους και εύχεται και κάνει την ευχητική πρόποση

–στην υγειά σας άγιοι του Θεού …

κάτι φωτιές που ανάβει το φρέαρ του Ιακώβ ………

”Πῶς καί πῦρ ὑπάρχεις βλύζον,. πῶς καί ὕδωρ εἶς δροσίζον,. πῶς καί καίεις καί γλυκαίνεις,. πῶς φθοράν ἐξαφανίζεις;.” Ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του χριστιανικού μυστικού ρεύματος, ο Άγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος στα έργα του μιλά για την απευθείας ένωση του ανθρώπου με τον Θεό, τη θέωση, την οποία εκφράζει και βιώνει ως μανικό έρωτα, όπως μαρτυρούν τα έργα του (Κεφάλαια, Κατηχήσεις, Ευχαριστίαι, Λόγοι και πάνω απ’ όλα Ύμνοι), ήδη από αυτή τη ζωή σωματικώς.

ΥΓ 30/11/23 μεθεόρτια Αγίου Φιλουμένου Ιερομάρτυρα του φρέατος του Ιακώβ

dimpenews.com