‘‘Υποφέρω άρα υπάρχω”. Wokisme,νεοφεμινισμός, αντιρατσισμός: ο φιλόσοφος Pascal Bruckner παρατηρεί μια στροφή της Δύσης προς την ιδεολογία της θυματοποίησης στο νέο του δοκίμιο ” Je souffre donc je suis”-”Υποφέρω άρα υπάρχω”

”Την κατακτητική ανθρωπότητα της νεωτερικότητας ακολουθεί σήμερα μια θυματοποιημένη ανθρωπότητα. Η υπόσχεση του Διαφωτισμού και της Επανάστασης, ένας καλύτερος κόσμος απαλλαγμένος από τη μοιρολατρία και τον φανατισμό, γεννά μια κοινωνία λυγμού.
Η ανησυχία για τους ταπεινωμένους είναι το μεγαλείο του πολιτισμού. Η θυματοποίηση ως εκβιασμός στους άλλους και η παθολογία της αναγνώρισης, είναι η άλλη όψη αυτής της προόδου.
Η οδύνη έχει γίνει παραδόξως, στην ηδονιστική Δύση, ένα νέο ιερό που απλώνει τα πλοκάμια του σαν μέδουσα. Όλοι, πλούσιοι ή φτωχοί, άνδρες ή γυναίκες, κραδαίνουν την πατέντα της κατάρας τους, που τους εξυψώνει πάνω από τους ομοίους τους.

Αυτός ο θρηνιτισμός αναμεμειγμένος με πικρία ενισχύει τη μορφή του μάρτυρα και τροφοδοτεί αυτά τα δύο μεγάλα πάθη που είναι η αγανάκτηση και η εκδίκηση. Οι ευτυχισμένοι και ισχυροί θέλουν επίσης να ανήκουν στην αριστοκρατία του περιθωρίου και να σχηματίζουν νέες κάστες πεσόντων ανθρώπων, εις βάρος των πραγματικά δυστυχισμένων. Παντού ανθίζει η στάση του παρία, ο ναρκισσισμός της απόσχισης και ο θυματοποιημένος ανταγωνισμός.
Μεγαλωμένες με φόβο και ευαισθησία, θα μπορέσουν οι νεότερες γενιές να αντιμετωπίσουν τον χαοτικό κόσμο που είναι δικός μας, που χαρακτηρίζεται από την επιστροφή του πολέμου, της υπερβίας, της ισλαμιστικής τρομοκρατίας και των φυσικών καταστροφών;

..υπάρχει μια ανατροπή ως τώρα πρώτα μαρτυρούσες και μετά αγίαζες τώρα η αγιοποίηση προηγείται της θυσίας.Το ανώτερο όνειρο είναι να γίνεις ένας μάρτυρας χωρίς ποτέ να έχεις υποφέρει από τίποτα άλλο παρά από τη δυστυχία ότι κάποια μέρα γεννήθηκες ”

Το Πάνθεον ανατρέπεται..

Τα θύματα του Μπατακλάν στη Γαλλία τιμήθηκαν με το μετάλλιο αναγνώρισης των θυμάτων της τρομοκρατίας κατά το πρωτόκολλο το 5ο μετάλλιο τιμής της Πολιτείας πριν από αυτό της Αντίστασης και το Σταυρό του Πολέμου.. Από το 1990 και μετά τα θύματα της τρομοκρατίας τιμώνται ως ”πολιτικά θύματα εμφυλίου”

Oι δυστυχείς αξίζουν περισσότερο από τους ανδρείους;

ΥΓ στο πλαίσιο της εμπέδωσης αυτής της λογικής τα Τέμπη ( διαρκές εθνικό πένθος πέραν της λογικής αναζήτησης νομικής δικαίωσης και πολιτικής ευθύνης ο σύγχρονος Τύμβος είναι ένας ομαδικός τάφος ενός δυστυχήματος) είναι το ελληνικό Μπατακλάν όπου σφυρηλατείται η νέα νοοοτροπία η νέα αυτή αξιακή ανατροπή όπου οι ήρωες της δημοκρατίας είναι τα θύματα και όχι οι ήρωες;

Το επικό και ηρωικό ιδεώδες στις μέρες μας αντικαθίσταται από το θυματικό ιδεώδες…

Από τον Μπρεχτ που έλεγε αλλοίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες φθάσαμε σε κάτι πολύ χειρότερο

αλλοίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από θύματα..

γι αυτό και στον τίτλο του το βιβλίο του Pascal Bruckner ο υπότιτλος είναι ” πορτρέτο του θύματος ως ήρωα”…

dimpenews.com