Ένα ιστορικό λάθος του Φ Ένγκελς στο πόνημα του ”Σχετικά με την ιστορία του πρώτου χριστιανισμού”!

Το μεγαλύτερο ιστορικό λάθος του κομμουνισμού ήταν η απαξίωση του χριστιανισμού. Ο Φ. Ένγκελς ο συγγραφέας του Κομμουνιστικού Μανιφέστου στο πόνημα του ” Σχετικά με την ιστορία του πρώτου χριστιανισμού” επιχειρεί μια αποδόμηση του Τριαδικού Δόγματος βασιζόμενος στην ”Αποκάλυψη”.. Αφού αναφέρει πριν μια ανεπίτρεπτη για το επίπεδό του εξώφθαλμη ιστορική ανακρίβεια ότι δηλ. ο ”χριστιανισμός έγινε κρατική θρησκεία με τον Κωνσταντίνο” ό,τι πιο αναληθές αφού ο χριστιανισμός έγινε για πρώτη φορά επίσημη θρησκεία του κράτους το 381 μ.Χ με το Διάταγμα Θεσσαλονίκης επί Μ. Θεοδοσίου επιχειρεί την δογματική αποδόμηση του Χριστιανισμού βάλει κατά της Τριαδικότητας όπως και της θεότητας του Θεανθρώπου Χριστού δηλ. Αρειανίζει αναφέροντας τον ως κτίσμα ακυρώνει τη θεική του φύση παρουσιάζοντας τον ως δημιούργημα. Και αυτά τα στηρίζει υποτίθεται στην Αποκάλυψη που θεωρεί ότι είναι το πιο διαφωτιστικό κείμενο για τις πεποιθήσεις των πρώτων χριστιανών. Επιδίδεται σε απόπειρα αποδόμησης εκ των έσω. Ισχυρίζεται οπότε ότι ο πρώιμος χριστιανισμός απέχει παρασάγγας από τη σημερινή Δογματική του και ότι η Α Οικουμενική Σύνοδος της Νίκαιας διέστρεψε τις πραγματικές πεποιθήσεις των πρώτων χριστιανών. Ήταν όντως μια εποχή ζυμώσεων και διεργασιών όπως παραδέχεται και σίγουρα η τελική μορφή των τελικών θέσεων του Χριστιανισμού που αποκρυσταλλώθηκε βαθμηδόν στις Οικουμενικές Συνόδους ανακτήθηκε προοδευτικά αλλά άλλο αυτό κι άλλο το γεγονός ότι η Αποκάλυψη αποκαλύπτει μια άλλη θρησκεία..

Ισχυρίζεται ότι με βάση την Αποκάλυψη ο Χριστός είναι υιός Θεού και όχι Υιός Θεού δεν είναι Θεός ή ίσος με το Θεό κατά την αξία. Αντίθετα θεωρεί ότι είναι ”η αρχή της Δημιουργίας του”. Είναι μια επανάληψη θέσεων του Αρειανισμού της α΄σοβαρής αίρεσης τίποτα νέο.. Υποβιβάζει μάλιστα το Χριστό στο επίπεδο του Μωυσή. ”Ο Χριστός είναι ίσος με το Μωυσή” γράφει. Κι αυτά όλα είναι αυθαίρετα συμπεράσματα και παρερμηνείες κατά το δοκούν υπό την δική του οπτική..Δηλ. ο Χριστός γι αυτόν είναι στην καλύτερη ένας προφήτης ή μάλλον αυτή θεωρεί ότι είναι η αυθεντική εκδοχή της πίστης των πρώτων χριστιανικών χρόνων όπως κατ΄αυτόν τεκμαίρεται από την ανάγνωση της Αποκάλυψης..

Επιτίθεται στην αυθεντικότητα και θεοπνευστία της Αποκάλυψης λέγοντας πως σε μεγάλο βαθμό είναι ένα copy paste προφητικών βιβλίων και οράσεων της Π. Διαθήκης. Στη συνέχεια φθάνει να αμφισβητεί την αυθεντικότητα και του βιβλίου για Δανιήλ στη Π.Δ και του Ενώχ ενώ συμμερίζεται την ερμηνεία της Γερμανικής Προτεσταντικής Σχολής της Τιβίγγης που απορρίπτει θαύματα και αμφισβητεί την αυθεντικότητα των Επιστολών Απ. Παύλου.

Στη συνέχεια επιχειρεί ν΄αποκωδικοποιήσει ως και τον επίμαχο αριθμό 666 λέγοντας πως ο συγγραφέας του βιβλίου στο σημείο αυτό δανείζεται Καμπαλιστικά στοιχεία και στοιχεία γεμετρίας-γεωμετρίας και εν πάσει περιπτώσει θεωρεί ως επικρατέστερη εκδοχή με βάση την αριθμητική σημειολογία που αντιστοιχεί σε ονόματα το σενάριο που φέρει το Νέρων να υποδηλώνεται από τον μυστικό αριθμό.

Δια της υπεραπλούστευσης ακυρώνει την κοινωνική διάσταση του χριστιανισμού αν και αναγνωρίζει τον κοινοβιακό χαρακτήρα του αυτοδιαχειριζόμενου κοινοτισμού ως τη μόνη ”πολιτική” διέξοδο στην εποχή της ρωμαικής αυτοκρατορίας. Λέει δηλ. ότι ”τόσο ο χριστιανισμός όσο και ο εργατικός σοσιαλισμός κηρύσσουν την προσεχή σωτηρία από την αθλιότητα. Ο Χριστός..” την ανάγει ”στο υπερπέραν και ο σοσιαλισμός σε τούτον τον κόσμο σε μια μεταβολή της κοινωνίας.” Παραχάραξη φρικτή της χριστιανικής αλήθειας αφού ο Χριστός στο ευαγγέλιο της κρίσης αποφαίνεται ότι είναι είναι αμιγώς κοινωνικά τα κριτήρια που ο Κριτής θα κρίνει τον κόσμο… Όπου δηλώνει ότι κέντρο της δράσης του χριστιανού είναι ο πεινασμένος ο διψασμένος ο ξένος ο ασθενής ο φυλακισμένος..Το πρόταγμα είναι κοινωνικό και είναι ο άλλος ο καταπιεσμένος, ο ενδεής, οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες..Το ”Υπερπέραν” μας επαναφέρει στο εδώ και τώρα..μας κατεβάζει από το ακτινοβόλο Θαβώρ μας γειώνει γιατί για να γυρίσει ο ήλιος της Δικαιοσύνης θέλει δουλειά πολύ.... Αλλά και όλη η Κ Διαθήκη διακατέχεται από προτροπές για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα .. όπως ο έχων τους 2 χιτώνας να δώσει τον έναν κλπ ή η απόρριψη της κεφαλαιοκρατίας στο «Πάλιν δε λέγω υμίν, ευκοπώτερόν εστι κάμηλον δια τρυμαλιάς (=τρυπήματος) ραφίδος (=βελόνας) διελθείν, ή πλούσιον εις την βασιλείαν του θεού εισελθείν».

Η μεθοδολογία που ακολουθεί ο Ένγκελς εξ αρχής γι αυτό και καταλήγει σε λανθασμένα συμπεράσματα ξεκινά από λάθος αφετηρία. Επιχειρεί με μια προκατειλημμένη μονόπλευρη ιστορική οπτική να ερμηνεύσει τα ανερμήνευτα να παραβιάσει τα ερμητικά να ιστορήσει τα υπερβατικά να εκλογικεύσει το υπέρλογο. Έτσι η ερμηνεία του φέρνει στα μέτρα του το κείμενο αντί εκείνο να τον απογειώσει. Όπως ένας μη ποιητής δεν μπορεί να μεταφράσει την ποίηση που ούτως ή άλλως δεν μεταφράζεται έτσι και ένας μη πνευματικός άνθρωπος με την έννοια της αγιοπνευματικής ενοίκησης στερείται να παρακολουθήσει τα του Πνεύματος. Α και τώρα που είπα Πνεύμα βάλει και κατά της μοναδικότητας του Αγίου Πνεύματος και καλά πάντα προφάσεις εν αμαρτίαις επικαλούμενος την Αποκάλυψη.. Όπου λέει ότι στο παρόν κείμενο δεν υπάρχει αναφορά περί ενός Πνεύματος Αγίου αλλά μόνο περί των 7 πνευμάτων του Θεού όπως είναι η Ιουδαιστική εκδοχή με τις 7 λυχνίες ενώπιον του θρόνου….

Οπότε καταληκτικά βάλει και κατά της Τριαδικότητας και κατά της θείας φύσης του Χριστού (μονοφυσιτική τάση) και κατά του Αγίου Πνεύματος.. Η Τριαδικότητα και η σύνθεση της φαίνεται να είναι το απροσπέλαστο γι αυτόν σημείο. Του μοιάζει πιο εύκολη η ταυτότητα α=α. Αν έριχνε όμως μια ματιά στον Έγελο (Χέγκελ) θα έβλεπε ότι στη φιλοσοφία και πολύ περισσότερο στη μεταφυσική ή θεολογία το α=α δεν εισχύει πάντα ή εκ του παραλλήλου λειτουργεί ως μεταβλητή που επιδέχεται κι άλλες τιμές.. Το π.χ του Χέγκελ είναι το εξής. Το δέντρο δεν ισούται πάντα με τον εαυτό του αφού δια της μεταποίησης μπορεί να ταυτιστεί με τραπέζι, καρέκλα, βιβλιοθήκη κλπ

Ο κομμουνισμός που στην ελληνική είναι κοινοτισμός οφείλει τα copyright στο χριστιανισμό όπως ακομπλεξάριστα παραδέχεται ως και ο προμαρξιστής φιλόσοφος comte de Saint-Simon στο έργο του ”Le Nouveau Christianisme”. Την υποχώρηση του χριστιανισμού από τον κοινωνικό στίβο και την προοδευτική αλλοτρίωση του κυρίως λόγω της θεσμικής συντηριτικοποίησης του ήρθε να καλύψει ο κομμουνισμός/κοινοτισμός αλλά χωρίς Χριστό. Και χριστιανισμός χωρίς Χριστό δεν υπάρχει…

Εκκρεμεί μια ακόμη αποκατάσταση….

Ο Ένγκελς σε αυτό το έργο του θεολογεί κι αποτυγχάνει και γι αυτό γιατί δεν είναι θεολόγος…

ΥΓ με συμπάθεια,

για την ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας και της Υπερβατικής Αλήθειας που είναι 2 εντελώς διαφορετικά πράγματα που αν ταυτίστηκαν για μια και μοναδική φορά και άπαξ ήταν στο θεανδρικό Πρόσωπο του Ιησού.

dimpenews.com