Ο Τραμπ συναντήθηκε με το κίνημα Χαμπάντ-Λούμπαβιτς, του Ραβίνου του Loubavitch που θεωρείται ότι δεν πέθανε και ότι θα επανεμφανιστεί στα έσχατα χρόνια και είναι ο Μεσσίας (δηλ Αντίχριστος)! Κίνημα έντονα μεσσιανιστικό που συνδυάζει Καμπάλα, μαγεία, αποκρυφισμό!
Ο Πρόεδρος Τραμπ συναντήθηκε τη Δευτέρα με τη Ραβινική αντιπροσωπεία του κινήματος Chabad-Loubavitch Χαμπάντ-Λούμπαβιτς, του Ραβίνου του Loubavitch που θεωρείται ότι δεν πέθανε και ότι θα επανεμφανιστεί στα έσχατα χρόνια και είναι ο Μεσσίας (δηλ Αντίχριστος). Τους έδωσε ευχές για την Εορτή. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ συζήτησε με τους ραβίνους τη διαρκή επίδραση του Ραβίνου (Rabbi) του Loubavitch και των διδασκαλιών του, και τους παρέδωσε επίσης ένα υπογεγραμμένο αντίγραφο της φετινής διακήρυξης για την Ημέρα Εκπαίδευσης και Κοινοχρησίας.
H oργάνωση κίνημα ανακοινώνει: ‘‘Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και ανώτεροι αξιωματούχοι της κυβέρνησης υποδέχτηκαν μια αντιπροσωπεία ραβίνων Chabad-Lubavitch στο Οβάλ Γραφείο τη Δευτέρα, σε σχέση με την ανακήρυξη της Ημέρας Εκπαίδευσης και Κοινής Χρήσης νωρίτερα φέτος, αποτίοντας φόρο τιμής στην κληρονομιά του Ρέμπε, Ραβίνου Menachem M. Schneerson” (, του Ραβίνου Loubavitch που θεωρείται ότι δεν πέθανε και ότι θα επανεμφανιστεί στα έσχατα χρόνια και είναι ο Μεσσίας δηλ Αντίχριστος)!
Από το 1978, κάθε πρόεδρος των ΗΠΑ ανακηρύσσει την Ημέρα Εκπαίδευσης και Κοινής Χρήσης την ημερομηνία που αντιστοιχεί στα εβραϊκά γενέθλια του Ρέμπε”. Στη συνάντηση συμμετείχαν πολιτικό προσωπικό του Προέδρου και μεταξύ άλλων ραβίνων ο Εφημέριος (Ταγματάρχης) Ραβίνος Μέντι Στερν, ΗΠΑ, Διοικητής Εφημέριος της 470ης Ταξιαρχίας Στρατιωτικών Πληροφοριών, ο Ραβίνος Aaron Lipskar, Διευθύνων Σύμβουλος του Ινστιτούτου Aleph.Οι άλλοι ραβίνοι που συμμετείχαν στη συνάντηση ήταν ο Ραβίνος Mendel Alperowitz, διευθυντής του Chabad Lubavitch της Νότιας Ντακότα, ο Ραβίνος Mendel Lifshitz, διευθυντής του Chabad Lubavitch του Άινταχο, ο Ραβίνος Mendel Feller, διευθυντής του Chabad Lubavitch Upper Midwest, ο Ραβίνος Kasriel Shemtov, εκτελεστικός διευθυντής του Chabad Lubavitch του Μίσιγκαν, ο Ραβίνος Yoseph New, διευθυντής του Chabad Lubavitch της Τζόρτζια, ο Ραβίνος Mendy Herson, Κοσμήτορας του Ραβινικού Κολλεγίου Αμερικής και εκτελεστικός διευθυντής του Chabad του Νιου Τζέρσεϊ, ο Ραβίνος Yehoshua Harlig, εκτελεστικός διευθυντής του Chabad της Νότιας Νεβάδα, ο Ραβίνος Ov.
Το Κίνημα Χαμπάντ-Λουμπάβιτς είναι ένα διεθνές κίνημα, εντός του ευρύτερου ρεύματος του Ορθόδοξου Εβραϊσμού και ειδικότερα του Χασιδισμού.
Ο Χασιδισμός και ο Εβραϊκός μυστικισμός
Ο Χασιδισμός γεννήθηκε την Εποχή του Διαφωτισμού, μια εποχή που ταυτόχρονα γέννησε ισχυρές τάσεις εκκοσμίκευσης αλλά και ισχυρά ρεύματα θρησκευτικού «φονταμενταλισμού»..
Αναπτύχθηκε αρχικά στα όρια της Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας στον 18ο αιώνα. Ούτως ή άλλως ακριβώς η μεγάλη αυτή περιοχή της Κεντρικής Ευρώπης, ήταν η κατεξοχήν περιοχή με μεγάλη συγκέντρωση Εβραϊκών κοινοτήτων στην Ευρώπη
Εκεί άρχισε να εμφανίζεται το φαινόμενο να διαμορφώνονται κύκλοι ευσεβιστών Εβραίων γύρω από χαρισματικούς ραβίνους. Το κίνημα των Χασιδίμ, είναι ουσιαστικά ένα κίνημα ευσεβιστών. Το χαρακτηριστικό ήταν ότι συνδύαζαν τον παραδοσιακό ευσεβισμό με το εκστατικό ντελίριο της πίστης. Σε αυτή την κατεύθυνση αντλούσαν τόσο από προηγούμενα κείμενα της Καμπαλά και παραδόσεις του Εβραϊκού μυστικισμού, όσο και από πιο λαϊκές μαγικές παραδόσεις. Η έμφαση ήταν περισσότερο στην προσευχή παρά στη μελέτη και πάντα υπογράμμιζαν τη ”χαρά” που φέρνει η ”αυθεντική” πνευματικότητα.
Ο Χασιδισμός συνδυάζοντας ένα έντονα κοινοτικό στοιχείο, με την έμφαση στη Μεσσιανική διάσταση και τον μυστικισμό, ο Χασιδισμός θα έρθει σε σύγκρουση με άλλες παραλλαγές Εβραϊσμού.
Μάλιστα, αυτή η έντονα μεσσιανική διάσταση αποτελούσε και μια απάντηση στη «μεσσιανική κρίση» που προκάλεσε στις Εβραϊκές κοινότητες του 17ου αιώνα το γεγονός ότι ο Ραβίνος Σαμπετάι Σεβή, που είχε αποκτήσει τη φήμη Μεσσία, αποφάσισε να ενστερνιστεί το Ισλάμ και οι εξισλαμισμένοι Εβραίοι οπαδοί του, οι ντονμέδες, θα είναι ένα διακριτό ρεύμα μέσα στο Ισλάμ.
Το Χαμπάντ διαμορφώθηκε έτσι τον 18ο αιώνα σαν ένα από τα ρεύματα του Χασιδισμού. Ο πρώτος Ρέμπε, δηλαδή πνευματικός ηγέτης του, ήταν ο Ραβίνος Σνίορ Ζάλμαν του Λιαντί μιας μικρής πόλης στο τότε Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας, που ίδρυσε το κίνημα γύρω το 1775. Το ίδιο το όνομα Χαμπάντ, είναι το ακρωνύμιο τριών Σεφιρώθ από το καμπαλιστικό Δέντρο της Ζωής: Χοκμά, Μπινά, Νταάτ (Σοφία, Κατανόηση, Γνώση). Από το 1813 μέχρι το 1915 το επίκεντρο του κινήματος ήταν το Λιουμπαβίτσι στην περιφέρεια του Σμόλενσκ στη Ρωσία. Η ηγεσία του κινήματος στηριζόταν, όπως και άλλα χασιδικά σε μια ραββινική δυναστεία. Ο έκτος Ρέμπε, ο Γιόζεφ Γιτσχάκ Σνίρσον μετέφερε στην έδρα του κινήματος στην Πολωνία και μετά, με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στις ΗΠΑ.
Εκεί ήταν που όλα άλλαξαν και το Χαμπάντ έπαψε να είναι ένα μικρό ρεύμα του ορθόδοξου Εβραϊσμού. Και εδώ το κρίσιμο γεγονός ήταν ότι ανέλαβε την ηγεσία του Χαμπάντ, ως έβδομος Ρέμπε, ο Μεναχέμ Μέντελ Σνίρσον, που είχε παντρευτεί την κόρη του προηγούμενου Ρέμπε.
Ο Μενάχεμ Μέντελ Σνίρσον και το μεγάλο άνοιγμα του Χαμπάντ
Ο Μεναχέμ Μέντελ Σνίρσον έκανε ένα μεγάλο άνοιγμα με το να στηρίξει την πολιτική του Κράτους του Ισραήλ και ουσιαστικά να αποδεχτεί το σιωνιστικό σχέδιο και πρόταγμα, σε μια διαφοροποίηση από τη στάση άλλων Ορθόδοξων ρευμάτων που διατήρησαν πολύ πιο επιφυλακτική τοποθέτηση απέναντι στον Σιωνισμό.
Παρότι η βάση του κινήματος παραμένει ακόμη η συνοικία του Crown Heights, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, όπου στον αριθμό 770 της Eastern Parkway βρίσκεται η έδρα του κινήματος, το κίνημα σταδιακά απέκτησε παρουσία και στο Ισραήλ και σε πάρα πολλές χώρες.
Ο Μεναχέμ Μέντελ Σνίρσον επίσης ιδιαίτερα ικανός στο να αντιλαμβάνεται τη σημασία των μορφών απεύθυνσης, θεωρώντας ότι τα μέλη του κινήματος θα πρέπει να έχουν τον χαρακτήρα «ιεραποστόλου», στην προσπάθεια να βρουν τους Εβραίους σε όλο τον κόσμο και να τους κάνουν πιο ευσεβείς. Μάλιστα, κάποια στιγμή εμφανίστηκαν και ειδικά οχήματα, που περιγράφονται ως μίνι συναγωγές που διευκολύνουν αυτή την απεύθυνση, με την επωνυμία τα «τανκ της εντολής» (μιτσβά τανκ).
Ο Μεναχέμ Μέντελ Σνίρσον ακριβώς επειδή έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στην επέκταση και μαζικοποίηση του Χαμπάντ, αντιμετωπίστηκε από ένα μέρος των πιστών του κινήματος ως ο Μεσσίας. Ούτως ή άλλως στον Χασιδισμό υπάρχει μια Μεσσιανική διάσταση, όμως εδώ είχαμε να κάνουμε και με το φαινόμενο, οι οπαδοί να τον αντιμετωπίζουν ως τον Μεσσία, παρότι ο ίδιος δεν δήλωσε κάτι τέτοιο. Μάλιστα, το γεγονός ότι το Χαμπάντ σε μεγάλο βαθμό αναπτύχθηκε και χάρη στη χαρισματική προσωπικότητά του επέτεινε αυτή την αίσθηση ότι είναι ο Μεσσίας. Άλλωστε, και ο ίδιος προς το τέλος της ζωής του είχε αρχίσει να μιλάει για το ότι είχαμε μπει σε μια εποχή που προετοιμάζει την έλευση του Μεσσία. Αυτό επέτεινε ακόμη περισσότερο την εντύπωση αρκετών οπαδών ότι είναι ο Μεσσίας ή έστω ένας Μεσσίας υπό δοκιμή ή εν αναμονή. Σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός ότι ήταν άτεκνος και ότι προς το τέλος της ζωής του δεν είχε εμφανιστεί κάποιος που θα τον διαδεχόταν ως ο όγδοος Ρέμπε.
Το γεγονός του θανάτου φάνηκε εν μέρει ως μια διάψευση αυτής μεσσιανικής προσδοκίας, ωστόσο το κίνημα συνέχισε να αναπτύσσεται. Πάντως, δεν είναι τυχαίο ότι μετά το θάνατο του Μεναχέμ Μέντελ Σνίρσον, αναπτύχθηκε μια εσωτερική διαίρεση μέσα στο Χαμπάντ, με ένα κομμάτι, τους «μεσσιανιστές» να επιμένουν στην αντιμετώπισή του ως του Μεσσία.
ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ…
dimpenews.com
You must be logged in to post a comment.