”H Αγία Γραφή είναι πηγάδι βαθύ και το νερό χαμηλά. Εμείς δεν μπορούμε μόνοι μας να βγάλουμε νερό. Βγάζει ο άγιος Χρυσόστομος και μας δίνει να πιούμε. Πω πω Παιντί μου μεγάλο Άγιο Άγιος Χρυσόστομος.” Αυτό το πηγάδι είναι για όλους φρέαρ της Σαμαρείτιδας.. εξαρτάται γιατί νερό μιλάμε.. Μιλάμε για πνευματικά πόσιμο ή υλικά μπόσικο..
”Οι κοσμικοί έχουν άλλο τυπικό!Δεν έχουν το ”ευλόγησον”και ”Θεός συγχωρέσοι σοι!’‘ Έτσι απλοικά μιλάνε οι άγιοι όπως εδώ ο παπά Τύχων ο πνευματικός του Αγίου Παισίου του Αγιορείτη.
Δεν ήταν ταπεινολόγοι και ταπεινόσχημοι ήταν πραγματικά ταπεινοί δηλ. ήταν αυτό που ήταν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο..ούτε στα δεξιά ούτε στα αριστερά μπαταρισμένοι γερμένοι, ή επαμφοτερίζοντες αλλά ”Σοφία ορθοί” με πνευματική λεβεντιά και προς χάριν της Χάριτος της Θεότητας δεν αποσιωπούσαν τη Χάρη Της αλλά μετέδιδαν το βίωμα προς ενίσχυση του φρονήματος των πιστών..”εγώ μένω μαζί με τους Αγγέλους και τους Αρχαγγέλους, με τους Άγιους Πάντες με την Παναγιά και με το Χριστό”. Και το εννοούσε το βίωνε.. ”Χριστός εκεί λειτουργήσει πρώτος, δεύτερος Γρηγόριος, τρίτος Χρυσόστομος τέταρτος εγώ”.Tόση παρρησία και ευθύτητα πνεύματος είχε…Ως ”καρδιά ελεήμων” μοίραζε απλόχερα τις εμπειρίες του..
Δεν υπάρχει ατομικό βίωμα στην Εκκλησία..ούτε ατομική επίδοση..
Μόνο οι επηρμένες συνειδήσεις θεωρούν ότι αυτό που τους δίνεται εξ άνωθεν τους ανήκει και γίνονται ”φιλάργυροι” με τα ξένα τάλαντα μυστικά αποθησαυρίζοντες… ”πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστίν” οπότε δεν μπορούσε να ιδιοποιηθεί τη δωρεά…Μοίραζε απλόχερα.. Όπως η ακαδημαική θεολογία μιλάει δια των διανοητικών επιχειρημάτων έτσι και η εμπειρική δια των βιωμάτων. Αν τα βιώματα θαφτούν πως η εμπειρία θα γίνει θεολογία..; Γιατί η θεολογία είναι εκπομπή, απευθύνεται, δεν είναι πνευματικός βιοπορισμός ή αντιμισθία..Το βίωμα είναι εκκλησιαστικό άρα συλλογικό επομένως κοινοτικό δεν υπάρχει ιδιωτική πνευματική ιδιοκτησία ή ιδιωτική συλλογή πνευματικών εκθεμάτων..Το αντίθετο θα ήταν καπήλευση του συλλογικού αποκτήματος ως καρπός Αγιοπνευματικός..
Στον ελαιώνα του Χριστού πολλοί οι εργάτες ένα το λάδι..πολλές οι ελιές ένα το λάδι..και ο αποκτημένος καρπός ανήκει στην κοινότητα..
”Ο παπα Τύχων δεν ήταν τυχαίος”..
” πάντων χωρισθείς και πάσι συνηρμοσμένος” όπως οι πραγματικοί ασκητές που αν και μόνοι δεν νιώθουν μοναξιά..Αφού έχουν την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος και δια της ενότητας της πίστεως είναι μυστικά δικτυωμένοι στην πλατφόρμα της Χάριτος όπου η ροή της νοεράς πληροφορίας και επικοινωνίας. και ένθα ο των εορταζόντων ήχος ο ακατάπαυστος…Πνεύμα δοξαστικό και χαροποιό μερικές φορές έφτανε η ώρα του εσπερινού κι αυτός ακόμη δεν είχε τελειώσει την παρατεταμένη θεία λειτουργία. Καθώς προγευόταν την Άνω Ιερουσαλήμ ως αληθινός ουρανοπολίτης με εκστάσεις, αναβάσεις κι οράματα αλλά και ακατάπαυστη μνημόνευση ονομάτων..”Πολλές φορές ερχόταν ο Εσπερινός και λειτουργούσε ακόμα”.
”Αν και εντελώς ακτήμων δεν είχε τίποτα, ήταν πάμπτωχος κατείχε το Χριστό δηλ. το παν.Γι αυτό και θεωρούσε τον εαυτό του πλούσιο. Κι έλεγε:
–Εγώ πλούσιος, ντόξα τω Θεώ.” Καθώς ”τις τον Χριστόν κτησάμενος ετέρου πλέον χρήζει”; (Συμεών Νέος Θεολόγος)
(Κάποιες αυτούσιες πληροφορίες για τον παπα Τύχων προέρχονται από το βιβλίο του Μητροπολίτη Αργολίδος Νεκτάριου ”παπά-Τύχων. Ο ”γλυκός” ασκητής”.)
dimpenews.com
