”Σήμερα είναι 23 Φεβρουαρίου. Μας βομβαρδίζουν ξανά . Ως παιδί του Ντονμπάς, και ως συγγραφέας, πάντα υποστήριζα και υποστηρίζω την ειρήνη. Όλο αυτό το διάστημα προσπάθησα να προσεγγίσω την Ευρώπη, την Αμερική , την Ουκρανία… Προσπάθησα να πω ότι όλοι χρειαζόμαστε έναν γαλήνιο ουρανό. Έχω πολλούς φίλους στην Ουκρανία, είναι όλοι υπέροχοι και ευγενικοί άνθρωποι και τους αγαπώ πολύ, αλλά, δυστυχώς, αυτοί, όπως και εγώ, δεν εισακούγονται. Τώρα στην Ουκρανία, βρίσκονται στην εξουσία αυτοί που σκότωσαν τον λαό μου κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου . Μην τους πιστεύετε, όταν δεν το παραδέχονται . Είναι αυτοί που βασάνιζαν, που έραβαν κίτρινα αστέρια στα μπουφάν , που έβαζαν αέρια στα κελιά . Τώρα είμαι στο Λούγκανσκ. Αυτή είναι η αγαπημένη πόλη της πατρίδας και για δεύτερη φορά στη σύντομη ζωή μου βιώνω τον βομβαρδισμό της. Οι πόλεις μας βομβαρδίζονται, ομάδες δολιοφθοράς στέλνονται και πραγματοποιούνται τρομοκρατικές επιθέσεις. Δεν είμαστε τρομοκράτες, είμαστε κάτοικοι των Δημοκρατιών που έχουν κάνει την επιλογή τους. Αποφάσισα μόνη μου ότι ένας συγγραφέας πρέπει να μιλάει στον πόλεμο. Ναι, φοβάμαι πολύ, γιατί είμαι απλά ένα παιδί. Και παρόλα αυτά, δεν μπορώ να παραμείνω σιωπηλή όταν οι πόλεις μας βομβαρδίζονται με τέτοια σκληρότητα, στέλνονται ομάδες δολιοφθοράς και πραγματοποιούνται τρομοκρατικές επιθέσεις. Δεν είμαστε τρομοκράτες, είμαστε κάτοικοι των Δημοκρατιών που έχουν κάνει την επιλογή τους. Αποφάσισα τα πάντα για τον εαυτό μου. Συγγραφέας στον πόλεμο..” μαρτυρία από του Λούγκανσκ 23/2/22

dimpenews.com