Ντάγκιν στον Τάκερ Κάρλσον: μια ιδεολογία υπάρχει ο φιλελευθερισμός που είναι η απελευθέρωση ατόμου από κάθε συλλογική ταυτότητα ως και από την έσχατη αυτή του φύλου και της ανθρώπινης ταυτότητας (μετανθρωπισμός)!

Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τάκερ Κάρλσον που πήρε συνέντευξη από τον Πούτιν τώρα πήγε Μόσχα και πήρε συνέντευξη και από το Ρώσο φιλόσοφο Αλεξάντερ Ντάγκιν. Ένα βίντεο της συνομιλίας δημοσιεύτηκε στη σελίδα του Carlson στο κοινωνικό δίκτυο X (πρώην Twitter), μετέδωσε το TASS. Ο δημοσιογράφος αποκάλεσε τον Ντάγκιν «τον πιο διάσημο πολιτικό φιλόσοφο στη Ρωσία».

«Οι ιδέες του θεωρούνται τόσο επικίνδυνες που η ουκρανική κυβέρνηση σκότωσε την κόρη του ο Μπάιντεν απαγόρευσε τα βιβλία του και η Amazon δεν θα πουλήσει τα βιβλία του Μιλήσαμε μαζί του στη Μόσχα» είπε ο Κάρλσον.

Ο Ρώσος διανοούμενος τόνισε ότι «μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, δεν έχουν απομείνει ιδεολογίες στον κόσμο εκτός από τον φιλελευθερισμό» και ότι ο ίδιος ο φιλελευθερισμός είναι «η απελευθέρωση του ατόμου από κάθε συλλογική ταυτότητα όπως αυτές του φύλου και τέλος της ίδιας της ανθρώπινης ταυτότητας (μετανθρωπισμός) ».

Ο Αλεξάντερ Ντάγκιν:

νομίζω ότι όλα άρχισαν με τον ατομικισμό. Ο ατομικισμός ήταν μια λανθασμένη κατανόηση της ανθρώπινης φύσης της φύσης του ανθρώπου. όταν εσείς ταυτίζετε τον ατομικισμό με τον άνθρωπο με την ανθρώπινη φύση εσείς κόπτετε όλες τις σχέσεις του με οτιδήποτε. Έχετε μια πολύ ειδική ιδέα του υποκειμένου του φιλοσοφικού υποκειμένου ως ατομικό. Έτσι όλα άρχισαν στον Αγγλοσαξονικό κόσμο με την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση και νομιναλισμό καθώς για νομιναλιστική στάση για δεν υπάρχουν ιδέες παρά μόνο πράγματα μόνο ατομικά πράγματα. Έτσι το ατομικό ήταν το κλειδί και πάντα ήταν η αντίληψη-κλειδί που έβαζε στο κέντρο η φιλελεύθερη ιδεολογία και ο φιλελευθερισμός . Κατά την ανάγνωση μου αυτό είναι ένα είδος ιστορικής πολιτιστικής και πολιτικής και φιλοσοφικής διαδικασίας της απελευθέρωσης του ανθρώπου από κάθε λογής συλλογική ταυτότητα κι αυτό άρχισε με την άρνηση της Καθολικής Εκκλησίας ως συλλογικής ταυτότητας της αυτοκρατορίας. ….

Μεταπολεμικά στον 20ο αιώνα υπήρξε μια μεγάλη μάχη ανάμεσα στον φιλελευθερισμό κομμουνισμό και φασισμό και μια ακόμη νίκη του φιλελευθερισμού και μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης υπήρξε μόνο ο φιλελευθερισμός και ο Francis Fukuyama σημείωσε δεν υπάρχουν άλλες ιδεολογίες με εξαίρεση τον φιλελευθερισμό. Και ο φιλελευθερισμός ήταν η απελευθέρωση αυτών των ατόμων από κάθε είδους συλλογικής ταυτότητας.

Υπήρχαν πλέον μόνο 2 συλλογικές ταυτότητες από τις οποίες να απελευθερωθούν. Η ταυτότητα του γένους – φύλου που είναι μια συλλογική ταυτότητα. Είσαι συλλογικά άντρας ή γυναίκα. Επομένως δεν μπορείς να είσαι μόνος. Έτσι μια απελευθέρωση από το φύλο-γένος οδήγησε σε διεμφυλικά άτομα σε τρανσέξουαλ σε LGBT και μια νέα μορφή σεξουαλικού ατομικισμού. Έτσι το φύλο είναι θέμα επιλογής κι αυτό ακριβώς δεν ήταν μια απόκλιση του φιλελευθερισμού. Ήταν απαραίτητο στοιχείο υλοποίησης και νίκης αυτής της φιλελεύθερης ιδεολογίας. και η τελευταία φάση δεν είχε ακόμη ολοσχερώς πραγματωθεί. Είναι η απελευθέρωση από την ανθρώπινη ταυτότητα. Η ανθρωπότητα είναι κι αυτή θέμα επιλογής. Και τώρα εμείς επιλέγουμε εσείς στη Δύση επιλέγετε το φύλο που θέλετε όπως θέλετε.

Και η τελευταία φάση είναι η διαδικασία εφαρμογής του φιλελευθερισμού είναι το να είσαι άνθρωπος από επιλογή κατ΄επιλογήν άνθρωπος. ΄Ετσι μπορείς να επιλέξεις την ατομική σου ταυτότητα να είσαι άνθρωπος ή να μην είσαι . Αυτό έχει ένα όνομα διανθρωπισμός, μετανθρωπισμός. Μοναδικά, τεχνητή νοημοσύνη Klaus Schwab ή Kurzweil ή Harati. Αυτοί ανοιχτά δηλώνουν ότι αυτό είναι το αναπόφευκτο μέλλον της ανθρωπότητας. Έτσι φθάσαμε στον τερματικό σταθμό της ιστορίας . Εμείς τελικά πριν 500 χρόνια μπήκαμε σε αυτό το τρένο και τώρα φθάνουμε στον τελευταίο σταθμό. Αυτή είναι η ανάγνωση μου και όταν όλα τα στοιχεία όλες οι φάσεις κόβετε την παράδοση με το παρελθόν. Εσείς πια δεν είστε προτεστάντες είστε υλιστές αθεϊστές. Δεν είστε πια εθνικό κράτος που υπηρέτησε το φιλελεύθερο ν΄ απελευθερωθεί από την αυτοκρατορία.

Τελικά η οικογένεια καταστράφηκε υπέρ του ατομικισμού και το τελευταίο πράγμα το φύλο έχει σχεδόν κι αυτό ξεπεραστεί είναι ζήτημα επιλογής.. Και τώρα το να είσαι άνθρωπος ή να μην είσαι αυτή είναι η πολιτική ατζέντα του αύριο..

Αυτός είναι ο Αγγλοσαξονικός κόσμος που είναι σε αυτή τη διαδικασία άρχισε με τον εμπειρισμό το νομιναλισμό Προτεσταντισμό ….

Το πρόβλημα είναι οι 2 ορισμοί του φιλελευθερισμού. Ο παλιός ο κλασικός φιλελευθερισμός ήταν υπέρ της δημοκρατίας. Δημοκρατία σήμαινε την κυριαρχία της πλειοψηφίας, αλλά τώρα στο νεοφιλελευθερισμό σημαίνει την κυριαρχία της μειοψηφίας κι αυτό όχι στο όνομα της ελευθερίας αλλά εν ονόματι του woke-ισμού. Επειδή η πλειοψηφία μπορεί να επιλέξει κάποιον σαν τον Πούτιν οπότε πρέπει να είναι υπό έλεγχο της μειοψηφίας .Αυτό δεν είναι δημοκρατία είναι ολοκληρωτισμός. Αυτό συμβαίνει τώρα στις δυτικές χώρες. Τώρα καλούν το άτομο να απελευθερωθεί από την ατομικότητα του προς μια άλλη κατεύθυνση.

Νομίζω ότι το πρόβλημα βρίσκεται σε δύο ορισμούς του φιλελευθερισμού. Υπάρχει ο παλιός φιλελευθερισμός, ο κλασικός και ο νέος φιλελευθερισμός.

Ο κλασικός φιλελευθερισμός ήταν υπέρ της δημοκρατίας που νοείται ως η δύναμη της πλειοψηφίας της συναίνεσης, της ατομικής ελευθερίας. Αυτά πρέπει να συνδυάζονται κατά κάποιο τρόπο με την ελευθερία των άλλων. Τώρα βρισκόμαστε ήδη στο επόμενο στάδιο, ο νέος φιλελευθερισμός: δεν πρόκειται για την κυριαρχία της πλειοψηφίας, αλλά για την κυριαρχία της μειοψηφίας, δεν είναι για την ατομική ελευθερία, αλλά για την woke ιδεολογία, επομένως θα πρέπει να είστε τόσο ατομικιστές ώστε να επικρίνετε όχι μόνο το κράτος , αλλά και το άτομο, η παλιά έννοια του ατόμου. Τώρα λοιπόν πρέπει και καλείστε να απελευθερωθείτε από την ατομικότητα για να προχωρήσετε περαιτέρω προς αυτή την κατεύθυνση. Μίλησα με τον Φουκουγιάμα στην τηλεόραση, ο οποίος είπε ότι πριν, δημοκρατία σήμαινε κυριαρχία της πλειοψηφίας, ενώ τώρα είναι η κυριαρχία των μειονοτήτων ενάντια στην πλειοψηφία, επειδή η πλειοψηφία μπορούσε να επιλέξει τον Χίτλερ ή τον Πούτιν. Πρέπει λοιπόν να είμαστε πολύ προσεκτικοί με την πλειοψηφία και η πλειοψηφία θα πρέπει να είναι υπό έλεγχο και οι μειοψηφίες να κυβερνούν την πλειοψηφία. Δεν είναι δημοκρατία, είναι ήδη ολοκληρωτισμός. Σήμερα δεν είναι θέμα υπεράσπισης της ατομικής ελευθερίας, αλλά να είσαι woke, να είσαι σύγχρονος, να είσαι προοδευτικός. Δεν είναι δικαίωμα σου να είσαι ή να μην είσαι προοδευτικός. Είναι καθήκον σας να είστε προοδευτικοί, να ακολουθείτε αυτή την ατζέντα. Έτσι, είστε ελεύθεροι να είστε αριστεροί φιλελεύθεροι, δεν είστε πλέον ελεύθεροι να είστε δεξιοί φιλελεύθεροι. Πρέπει να είσαι αριστερός φιλελεύθερος και αυτό είναι ένα είδος καθήκοντος, μια συνταγή. Επομένως, ο φιλελευθερισμός πολέμησε σε όλη την ιστορία του ενάντια σε κάθε είδους συνταγή. Τώρα έχει γίνει ολοκληρωτικός, ρυθμιστικός, όχι ελεύθερος όπως ήταν.

«Παλιά δημοκρατία σήμαινε την κυριαρχία της πλειοψηφίας, αλλά τώρα σημαίνει την κυριαρχία της μειοψηφίας. Αυτό συμβαίνει τώρα στις δυτικές χώρες», είπε ο Ρώσος ιδεολόγος στον Αμερικανό δημοσιογράφο.

Σχεδόν όλα τα αμερικάνικα φιλμ της επιστημονικής φαντασίας από το 19ο αι έγιναν πραγματικότητα τον 20ο. έτσι το Matrix ή Terminator δίνουν διάφορες εκδοχές του μέλλοντος με μετανθρωπισμό, άνθρωπος κατ΄επιλογήν, τεχνητή νοημοσύνη.

Το Χόλιγουντ έχει γυρίσει πολλές, πάρα πολλές ταινίες. Πιστεύω ότι απεικονίζουν σωστά την πραγματικότητα του εγγύς μέλλοντος. Για παράδειγμα, αν θεωρήσουμε τον άνθρωπο, την ανθρώπινη φύση ως ένα είδος λογικού ζώου, μπορούμε να σκεφτούμε ότι η ανθρώπινη φύση είναι ένα είδος λογικού ζώου. Με την τεχνολογία μας, είναι δυνατή η παραγωγή τους, η δημιουργία λογικών ζώων ή ο συνδυασμός τους ή η κατασκευή τους και με τεχνητή νοημοσύνη, ισχυρή τεχνητή νοημοσύνη, ένα δίκτυο και μια τεράστια βάση δεδομένων. Είναι ένα είδος βασιλιάς του κόσμου, θα έλεγα, που μπορούσε όχι μόνο να χειραγωγήσει, αλλά να δημιουργήσει πραγματικότητες, γιατί οι πραγματικότητες είναι μόνο εικόνες, μόνο αισθήσεις, μόνο συναισθήματα. Επομένως, νομίζω ότι ο μετα-ανθρωπιστικός φουτουρισμός είναι ένα είδος όχι μόνο ρεαλιστικής περιγραφής ενός μέλλοντος ενός πολύ πιθανού μέλλοντος, αλλά και ένα είδος πολιτικού μανιφέστου… Δεν ξέρω καμία ταινία για το μέλλον και τη Δύση που να μιλάει για την επιστροφή της παραδοσιακής ζωής, την ευημερία, τις πολύτεκνες οικογένειες και όλα είναι μάλλον σκοτεινά, μάλλον μαύρα. Τώρα, αν έχετε συνηθίσει να βάφετε τα πάντα μαύρα ειδικά στο μέλλον, αυτό το μαύρο μέλλον έρχεται μια φορά και νομίζω ότι είναι γεγονός, το ίδιο γεγονός που έχουμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ή Matrix ή Τεχνητή Νοημοσύνη ή κάτι τέτοιο ή Terminator. Η επιλογή είναι ήδη έξω από τα όρια της ανθρωπότητας και αυτό δεν είναι απλώς φαντασία, νομίζω, αλλά είναι ένα είδος πολιτικού εγχειρήματος και είναι εύκολο να το φανταστούμε γιατί έχουμε δει τις ταινίες, που λίγο πολύ το ακολουθούν στενά. θα έλεγα, ατζέντα προοδευτική.

Σύμφωνα με τον Ντάγκιν, η Δύση είναι δυσαρεστημένη που ο Πούτιν δεν συμμερίζεται τις αξίες της απομάκρυνσης της Ρωσίας από την παγκόσμια επιρροή.

Ο Πούτιν αναβιώνει τις παραδοσιακές αξίες, την κρατική κυριαρχία, τον χριστιανισμό, την παραδοσιακή οικογένεια είπε ο φιλόσοφος.

Νομίζω, καταρχάς, ο Πούτιν είναι ένας παραδοσιακός ηγέτης. Όταν ανέλαβε την εξουσία, από την αρχή άρχισε να απομακρύνει τη χώρα μας, τη Ρωσία, από την παγκόσμια επιρροή. Τότε άρχισε να έρχεται σε αντίθεση με την παγκόσμια προοδευτική ατζέντα. Αυτοί οι άνθρωποι που υποστήριξαν τη Σοβιετική Ένωση, ήταν προοδευτικοί και είναι προοδευτικοί τώρα, και έτσι ένιωσαν ότι είχαν να κάνουν με κάποιον που δεν συμμεριζόταν την προοδευτική ατζέντα και που προσπάθησε με επιτυχία να αποκαταστήσει τις παραδοσιακές αξίες, την κυριαρχία του κράτους, τον Χριστιανισμό, παραδοσιακή οικογένεια. Αυτό δεν φάνηκε από την αρχή, από έξω. Αλλά καθώς ο Πούτιν επέμενε όλο και περισσότερο σε αυτή την παραδοσιακή ατζέντα, θα έλεγα, στην ιδιαιτερότητα και την πνευματικότητα του ρωσικού πολιτισμού ως ένα ιδιαίτερο είδος περιοχής του κόσμου που είχε και τώρα έχει πολύ μικρή ομοιότητα με προοδευτικούς, με προοδευτικά ιδανικά. Νομίζω λοιπόν ότι ανακάλυψαν, εντόπισαν στον Πούτιν τι ακριβώς είναι ο Πούτιν. Είναι ένας τύπος ηγέτη, ένας πολιτικός ηγέτης που υπερασπίζεται τις παραδοσιακές αξίες. Μόλις πρόσφατα, πριν από ένα χρόνο, ο Πούτιν εξέδωσε ένα διάταγμα για την πολιτική υπεράσπιση των παραδοσιακών αξιών. Αυτό ήταν ένα σημείο καμπής, θα έλεγα, αλλά οι παρατηρητές στο προοδευτικό στρατόπεδο στη Δύση, νομίζω ότι το κατάλαβαν από την αρχή της κυβέρνησής του. Το μίσος δεν είναι τυχαίο ή κυκλοθυμικό. Δεν είναι.

Είναι μεταφυσικό. Έτσι, εάν το κύριο καθήκον σας και ο κύριος στόχος σας είναι να καταστρέψετε τις παραδοσιακές αξίες, την παραδοσιακή οικογένεια, τα παραδοσιακά κράτη, τις παραδοσιακές σχέσεις, τις παραδοσιακές πεποιθήσεις και κάποιον με πυρηνικό όπλο – που δεν είναι το μικρότερο, το τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, επιχείρημα – να υπερασπιστείτε σθεναρά τις παραδοσιακές αξίες που πρόκειται να καταργήσετε. Πιστεύω ότι η ρωσοφοβία και το μίσος για τον Πούτιν έχουν κάποια βάση, δεν είναι απλώς σύμπτωση. Αυτό δεν είναι μια παράλογη μετατόπιση από τη σοβιετική συγγένεια στη ρωσοφοβία. Είναι κάτι βαθύτερο, θα έλεγα. Αυτή είναι η υπόθεσή μου.

dimpenews.com